این القاب و اختیارات ویژه آنها از کجا سر درآورده؟!

تاریخ می‫گوید حضرت امام علی رضی الله عنه را مردم به "علی بن أبی‫طالب" صدا می‫زدند. کسی حتی با لقب "امام" ایشان را صدا نمی‫کرد! و تنها چون مردم ایشان را به عنوان خلیفه انتخاب کردند نام "امیرالمؤمنین" برایشان اختیار شد. ائمه نیز تا قرن پنجم تنها به عنوان شخصیاتی مؤمن و متعهد شناخته می‫شدند، و نه کسی به آنها "امام" می‫گفت، و نه کسی به آنها صفات و القاب فرابشری و معصومیت و وحی وغیره می‫داد! و هر کس برای خودنمایی و چاپلوسی و یا چاپیدن دیگران در مدح آنها کلماتی براق می‫سرایید را "غالی" و افراطی می‫نامیدند!

سایر علما و اندیشمندان قرنهای نخستین اسلام نیز با نامهایشان صدا زده می‫شدند و کسی لقبی با این همه کبکبه و دبدبه با خودش یدک نمی‫کشید. نه لباس خاص بود و نه عمامه و نه اختیارات مذهبی و نه اثر مهر دروغین بر پیشانی..

این پلکان با شرط و شروط و با اوصاف و القاب از کجا سر درآورد؟!

اگر درجه علمی است پس نباید علامت خودنمایی و جاه‫طلبی باشد، بلکه شایسته آن است که نمادی از تقوا و پرهیزگاری شود.

در جامعه ما آخوند یعنی دستگاه مذهب تراشی، آخوند یعنی شریک جرم!..

کسی اگر جرم و جنایتی مرتکب شود نزد آخوند می‫رود تا با چند جمله مسکن او را از عذاب وجدان نجات دهد تا بار دگر با اشتهای بیشتر جامعه را به فساد کشد.

فاحشه‫گری که در آتش عذاب وجدان می‫سوزد با فن و فوت آخوند محترم (!) – و البته در مقابل هدیه‫ای ناقابل – با یک زیارت مرقد مطهر (!) امام رضا آنچنان پاک و معصوم می‫شود که قابل رشک است!

مجرم در کمال تضاد فطرت بشری گمان می‫کند هر بار در منجلاب فساد غوطه‫ور ‫گردد به مقام یکی از ائمه اطهار می‫رسد!

آخوند در جامعه ما به یک افیونی خطرناک در راستای تحریف قرآن کریم و ندای فطرت سلیم که همان اسلام باشد تبدیل شده.

چشمان پف کرده، شکم برآمده، و انگشتانی که بر گردن هر یک چند انگشتری با نگین سبز و آبی و قرمز سوار است، با عمامه‫ای که بالای پیشانی زمخت به مهر مالیده نشسته، با چند کلمه عربی ور شکسته، و هیبتی اجباری که از سوی سلاح گرم بسیج و سپاه و بیت رهبری به جامعه تزریق می‫شود، تعریف آخوند درجامعه ماست!

گر چه آخوند با تمام طیفها و شکل و شمایل و رتبه و مقام و صفات و القاب را در جامعه هیچ بهایی نیست، و انگشتان اتهام در هر موردی و هر فسادی، و هر چپاول و سرقت و نفاق و دورویی بسوی او دراز است، باز هم چون نان مردم در گرو اشاره آنهاست، حداقل زبانها مجبورند در کسب رضای آنها چاپلوسانه کلمات مدح و ثنا ببافند تا نانی به کف آرند و به زحمت قورت دهند..

این بازی آخوند نوازی تا کی ادامه خواهد داشت؟!

و آیا این حسینیه‫های تفتیش عقائد ماندگار خواهد بود؟!

تاریخ تجربه‫ای دیگر دارد.

تاریخ با صدای انقلاب "بکشید آخرین پادشاه را با روده‫های آخرین کشیش" آشناست!

مردم ایران امروز آنگونه که اروپا در قرون وسطا اسیر کلیسا بود، اسیر حسینیه و بیت رهبریند، و این مردم به ناچار روزی خواهد رسید که انقلاب خواهند کرد و آخرین مرجع را با روده‫های آخرین آخوند بدار خواهند کشید!

گر چه آنروز بسیار تلیخ خواهد بود، ولی طلسم و جادوی نجات ایران زمین تنها در رهایی از آخوند و مافیای بیت رهبری است..