این نظرسنجی‌ها که با هدف پیش‌بینی نتیجه رای گیری ۹ ژوئن پارلمان اروپا انجام می‌شود، حاکی از شکست تاریخی لیبرال‌ها است تا جایی که شمار نمایندگان آنها در پارلمان آینده احتمالا از ۱۰۲ نفر در پارلمان کنونی به ۸۲ نفر کاهش خواهد یافت.

در صورت تحقق این پیش بینی، احتمالا تغییرات قابل توجهی در چگونگی اتخاذ تصمیم‌ها در پارلمان آینده این اتحادیه روی خواهد داد.

بوید واگنر، تحلیلگر ارشد مرکز نظرسنجی یورونیوز در این باره می‌گوید: «آنچه دامن‌گیر این فراکسیون شده، همان مشکلاتی است که در سطح ملی در بسیاری از کشورهای عضو این اتحادیه دیده می‌شود مانند افت قدرت خرید مردم، بحران مهاجرت، بحران انرژی و اعتراضات کشاورزان. یعنی همان موضوعاتی که برای رای‌دهندگان اروپایی اولویت دارد. احزاب عضو این فراکسیون در رسیدگی به مسائل ملی تا حد زیادی شکست خورده‌اند.»

علاوه بر این، باید توجه داشت که سیاست‌های لیبرال دموکرات‌ها، با احساس ناامنی فزاینده‌ای که در میان شهروندان اروپای غربی وجود دارد، در تضاد است.

استیون وان هکه، استاد سیاست تطبیقی و اروپایی در دانشگاه لوون در این باره می‌گوید: «در کنار یک روند کلی که لیبرال دموکرات‌ها را تهدید می‌کند و بر سرنوشت بسیاری از احزاب لیبرال در سراسر اروپا تأثیر می‌گذارد، در هر کشور عضو این اتحادیه نیز می‌توان دلایل خاص دیگری در همین رابطه یافت. بطور مثال در فرانسه در جریان انتخابات سال ۲۰۱۹ میلادی شمار قابل توجهی از نامزدهای لیبرال فرانسوی به عنوان نمایندگان پارلمان اروپا انتخاب شدند و این اتفاق دو سال بعد از پیروزی امانوئل ماکرون در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۷ میلادی افتاد.»

فرانسه دومین کشور بزرگ اتحادیه اروپا است و در حال حاضر ۷۹ نماینده فرانسوی در میان ۷۰۵ نماینده انتخاب شده در سال ۲۰۱۹ میلادی در پارلمان اروپا حضور دارند و از این تعداد نیز ۲۳ نفر عضو فراکسیون "نوسازی اروپا" هستند.

انتظار می‌رود پارلمان آینده اروپا به دلیل توزیع جدید کرسی‌ها در مجموع ۷۲۰ نماینده داشته باشد و بر اساس نظرسنجی یورونیوز، نامزدهای فرانسوی عضو حزب رنسانس احتمالا حداکثر می‌توانند ۱۵ کرسی را از آن خود کنند.

افت شمار نمایندگان این حزب در حالی یک موضوع مهم است که اولا فرانسه در اتحادیه اروپا و منطقه یورو دارای جایگاه قابل توجهی است؛ دوما، امانوئل ماکرون رئیس جمهور این کشور نقش مهمی در گسترش ارزش‌های لیبرال‌های عضو گروه «نوسازی اروپا» ایفا کرده و سوم اینکه راست افراطی فرانسه نیز در مسیر پیروزی در انتخابات پارلمان اروپا قرار دارد و تعداد نامزدهای آنها تقریباً دو برابر بیشتر از گروه «نوسازی اروپا» است.

از سوی دیگر محبوبیت امانوئل ماکرون نیز در داخل کشورش دست‌کم از سال ۲۰۱۹ میلادی بطور قابل توجهی کاهش یافته است. فرانسوی‌ها اصلاحات اقتصادی اعمال شده توسط او را رد کرده‌اند. سیاست‌های کربن‌زدایی، اصلاح حقوق بازنشستگی، کاهش مزایای بیکاری و به گفته راست افراطی «سیاست ناکارآمد مهاجرت» تأثیر منفی بر محبوبیت او داشته است و طبق معمول، مردم اروپای غربی از انتخابات اروپا برای اعتراض به عملکرد دولت‌های ملی خود استفاده می‌کنند.

وضعیت لیبرال‌ها در هلند

همین وضعیت برای محافظه‌کاران لیبرال هلندی و مارک روته، نخست‌وزیر پیشین این کشور نیز صادق است و در هلند، سیاست‌های مهاجرتی منشأ نارضایتی عمومی از لیبرال‌ها است.

حزب مردم برای آزادی و دموکراسی (VVD) دومین نیروی فراکسیون «نوسازی اروپا» در پارلمان اروپا نیز احتمالا قدرتش را از دست خواهد داد و پس از توافق دولت با حزب راست افراطی خیرت ویلدرس (PVV) احتمالا از فراکسیون خارج خواهد شد.

حزب خیرت ویلدرس که «آزادی» نام دارد، متحد نزدیک حزب فرانسوی «اجتماع ملی» است که توسط جردن باردلا و مارین لوپن هدایت می‌شود.

سازش میان هلندی‌های لیبرال‌-محافظه‌کار با حزب راست افراطی خیرت ویلدرس در حالی انجام شده که همزمان دوئل شدیدی میان امانوئل ماکرون و مخالف ایدئولوژیک او مارین لوپن در جریان است که به دنبال پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال ۲۰۲۷ میلادی است.

موفقیت انتخاباتی ماکرون در فرانسه در سال ۲۰۱۷ میلادی، به لیبرال‌های اروپایی کمک کرد. در سال ۲۰۱۹ میلادی نیز ماکرون همچنان در کشورش محبوب بود و حزبش در انتخابات اروپا پیروز شد.

استیون وان هکه می‌گوید: «ماکرون به ورود تعداد زیادی از لیبرال‌های فرانسوی به پارلمان اروپا کمک کرد و به این ترتیب امکان تأسیس فراکسیون لیبرال را فراهم کرد. اما اکنون دیگر لیبرال‌ها نمی‌توانند از این دوپینگ فرانسوی استفاده کنند.»

البته دیدگاه‌های لیبرال در پارلمان اروپا صرفا در انحصار فراکسیون «نوسازی اروپا» نیست و گروههای دیگری نیز چنین افکاری را نمایندگی می‌کنند.

بطور مثال حزب «پلتفرم مدنی» دونالد توسک در لهستان نیز یک حزب لیبرال‌-محافظه‌کار است که اکنون در فراکسیون «حزب مردم اروپا» قرار دارد. ملی‌گرایان فلامان عضو حزب NVA نیز عمدتا عضو فراکسیون «محافظه‌کاران و اصلاح‌طلبان اروپا» هستند.

یک مسئله مهم دیگر درباره لیبرال‌های اروپایی، شکاف جغرافیایی بین اروپای غربی و مرکزی است.

استیون وان هکه در این باره می‌گوید: «احزاب لیبرال بطور سنتی در اروپای غربی قوی هستند؛ اما اکنون در اروپای غربی شاهد چندپارگی چشم انداز سیاسی هستیم. به همین دلیل این احزاب هم در سطح ملی و هم در سطح اروپا کوچک شدند و در نتیجه قدرت جبران نفوذ از دست رفته خود را نیز دیگر ندارند.»