طالبان اخیرا ساخت سد پاشدان در هرات را تکمیل کرده و این در حالیست که وزارت خارجه جمهوری اسلامی خواهان همکاری حکومت طالبان برای بر طرف کردن موانع ورود آب از افغانستان به ایران شده است.

عیسی بزرگ‌زاده، سخنگوی صنعت آب ایران، آبگیری سد پاشدان هرات را بهره‌برداری یک‌جانبهاز رودخانه هریرود خوانده که موجب نقض حقوق عرفی شده است. به گفته بزرگ زاده؛ «اثرات این اقدام یک جانبه طرف افغان، نه تنها تامین آب شرب و بهداشت چند میلیون نفر را متأثر می‌کند، بلکه به آسیب گسترده به محیط‌زیست پایین‌دست نیز منجر می‌شود.»

طالبان می‌خواهد به ایران «آب فروشی» کند

عبدالرضا فرجی راد، دیپلمات سابق در این باره گفت: طالبان می‌خواهد «رژیم رودخانه‌ای» را که دنیا در چارچوب قوانین تصویب کرده دور بزند و نادیده بگیرد. طالبان اساسا توجهی به این قانون ندارد که وقتی سد می‌زند، باید به نحوی به کشور‌های پایین دست نیز اجازه دهد آب کافی وارد این کشور‌ها شود. مثل همین سد‌هایی که روی رودخانه هیرمند و هریرود زده شده است، بدون این که توجه شود باید بخشی از آب این سد‌ها باید برای مصرف داخلی استفاده شود و بخشی از آب نیز، باید تا پایین دست بیاید. در همین رودخانه هیرمند که سد زده شده، گاهی که شرایط ترسالی است و سد پر می‌شود، اجازه داده نمی‌شود این آب در هیرمند در جنوب جریان پیدا کرده و به دریاچه هامون در سیستان و بلوچستان برسد و این آب را در کویر رها می‌کنند و متاسفانه به دنبال بهره برداری سیاسی هستند. در دولت قبل هم اشرف غنی در یک سخنرانی اعلام کرد که ما آب را در مقابل نفت به ایران می‌دهیم. اکنون طالبان همین روش را دنبال می‌کند و می‌خواهد با زدن این سد‌ها و انبار کردن آب در کانال‌ها و سد‌ها از همسایگان خود بهره بگیرد. به هر حال طالبان رصد خواهد کرد که از هر همسایه‌ای چه بهره‌ای می‌تواند ببرد و هر کشور، چه منابعی دارد که در اختیار افغانستان قرار دهد و به نحوی، سود ببرد. من معتقدم که طالبان به دنبال این است که علاوه بر زدن سدها، آب فروشی کند. به طور ویژه، این اقدام در ارتباط با ایران احتمال وقوع دارد. افغانستان کمبود‌های زیادی دارد و به دنبال این است که پول و سود زیادی از طریق آب کسب کند.»

وی در ادامه گفت: متاسفانه تمامی گفت‌و‌گو‌های دوستانه‌ای که تا کنون درباره آب با طالبان انجام شده، نتیجه نداده است، ما نیز باید، هدف گذاری داشته باشیم یعنی سیاستی را اتخاذ کنیم که بعد‌ها بگوییم ما در برابر فشاری که افغانستان در رابطه با محدودیت‌ها روی ما می‌آورد، چه اقداماتی می‌توانیم انجام دهیم. حقیقت این است که به علت تحریم‌های بین المللی، دست ما بسته است. ما در صحنه جهانی در انزوای اقتصادی قرار گرفته‌ایم و در این شرایط، ۲ و نیم میلیارد دلار، مبادله تجاری با افغانستان برای ما اهمیت دارد. وقتی اقتصاد کشورمان باز باشد و بتواند با دنیا به راحتی مبادلات انجام دهد، صادرات و درآمد بالایی داشته باشد، آن وقت است که می‌تواند به راحتی به افغانستان فشار وارد کند، اما اکنون مقامات ما تصور می‌کنند که فشار آوردن باعث می‌شود افغانستان برای تبادل کالایی خود به دیگر کشور‌ها روی بیاورد و مبادلات خود را با ایران کم کند. همچنین نگرانند که درگیری و تنش بر سر مسائل آبی، به سمت مشکلات و مسائل امنیتی برود. این مسائل امنیتی نیز دوباره به تحریم ها، فشار‌ها و موقعیتی برمی گردد که ما در حال حاضر با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم.