چهارشنبه سوری یکی از جشن های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبه سال (سه شنبه شب) برگزار می شود. در شاهنامه فردوسی اشاره هایی درباره بزم چهارشنبه ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن این جشن است. مراسم سنتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است.

واژه "چهارشنبه سوری" از دو واژه"چهارشنبه" که نام یکی از روزهای هفته است و "سوری" که به معنی سرخ است ساخته شده است. آتش بزرگی تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می شود.که این آتش معمولا در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می کنند و از آن می پرند آغاز می شود و در زمان پریدن می خوانند: "زردی من از تو، سرخی تو از من" در واقع این جمله نشانگر یک تطهیر و پاک سازی مذهبی است . این در حالی است که آیت الله مکارم شیرازی یکی از مراجع تقلید در پاسخ به سوال یکی از شنوندگان برنامه زمزم رادیو معارف چهارشنبه سوری را رسمی غلط دانسته و بر حذف آن تاکید کرده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، این مرجع تقلید شیعیان، پریدن از روی آتش و بخصوص تکرار"جمله " زردی من از تو، سرخی تو از من" را خرافی دانسته و تاکید داشته است که انسان عاقل کارهای خوب انجام می دهد و از خرافات پرهیز می کند .

"سعید پیوندی" جامعه شناس واستاد دانشگاه مقیم پاریس، در پاسخ به این پرسش که چه چیزی در مراسم آئینی چهارشنبه سوری موجب شده است که طی سه دهه گذشته نظام جمهوری اسلامی به شکل های متفاوتی با برگزاری آن مخالفت کند ؟گفت:" مراسمی مانند نوروزو چهارشنبه سوری متعلق به سنت و تجربه اسلامی نیست از همین زاویه هم از اول انقلاب تلاش شده است که با برگزاری این مراسم برخورد شود اما از آنجایی که نظام با یک نوع مقاومت فعال مردم مواجه شد، به ظاهر تسلیم شد اما همچنان ان بخش هایی که برای آنها غیر قابل قبول است را به نوعی با ان برخورد می کنند."

این جامعه شناس در ادامه گفت:"به طور کلی آنچه به مراسم ملی ایران باز می گردد همراه با شادی است و تقریبا هیچ مراسم ناراحت کننده ای نداریم. این در حالی است که در اسلام و در شیعه بیشتر مراسمی همراه با ایام غیر شادمانی است و این تناقض مهمی بین شیعه وسنت های باستانی ایرانی است."

پیوندی با تاکید بر این که چهارشنبه یک جشن باقی ماند گفت:"نوروز طی چند قرن رنگ و بوی اسلامی به خود گرفت اما چهارشنبه سوری تنها جشنی است که به طور نمادین هیچ بعد دینی و اسلامی به خود نگرفت و به طور کامل یک جشن باقی ماند."