اگر چه حُکومت، خشم و افسُردگی خود از اینکه رسانه های خارجی این نمایش دولتی را "بایکوت و تحریف" کرده یا "به طور مُغرضانه" به آن پرداختند را ابراز داشته اما جا نیفتادن تیاتر رانتی در نقش جواز اجتماعی برای سرکوب داخلی و بُحران خارجی، باید آخرین دلشوره ای باشد که کارگردانان معرکه خیابانی می توانند داشته باشند. چه، در بساطی که "نظام" برای خودنمایی پهن کرده بود، حرف اصلی را نابسامانی در دستگاه قُدرت و ناکامی در سیاست به زبان می آورد.

از یکسو آقای احمدی نژاد، پادوی خانگی ولی فقیه که به بیرونی رانده شده، از این مراسم برای تکذیب اتهامات فساد مالی که از سوی رُقبایش مُتوجه او و فراکسیون نظامی – امنیتی دولت شده است، بهره گرفت. او اگر چه تعارُف کرد که "هنوز برخی سوواستفاده ها از بیت المال وجود دارد"، اما بلافاصله افزود که دولت او "پاک ترین دولت در همه دُنیا" است تا توپ اتهامها را به زمین حریفان برگردانده باشد.

در سوی دیگر، ماموران حُکومتی مشهور به "لباس شخصی"، با حمله به رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام، این مراسم حساس را نیز به میدانی برای به پیش بردن جنگ قُدرتی که زیر خیمه نظام جریان دارد، تبدیل کردند. کشاکش در "بالا" مُدتهاست که حتی در برخورد به مُنتقدان "خودی" آقای خامنه ای، به ترور خیابانی گُسترش یافته است. در همین راستا خبرگُزاری سپاه پاسداران موسوم به "فارس" از راه اندازی یک تظاهرات "خودجوش" در تظاهرات 22 بهمن علیه آقای رفسنجانی با شُعارهایی علیه وی خبر داد.

در همین حال، مقامهای امنیتی حُکومت روی آنتن نمایش ثبات، علایم نیرومندی از نگرانی و به هم ریختگی "نظام" از فراخوان مُنتقدان و مُخالفان به تظاهرات در 25 بهمن را ارسال داشتند. آقای اسماعیل کوثری، یک سرکرده سپاه پاسداران ابراز اُمیدواری کرد که "مردُم کوچکترین توجهی به دعوت آنها نخواهد داشت" و آقای مُرتضی تمدُن، اُستاندار تهران نیز در همین دستگاه ناله سر داد: "این فراخوان عمومی هم تنها یک پُز تبلیغاتی از سوی اپوزیسیون ضد انقلاب است."

رییس شورای تامین اُستان تهران با این وجود از فرو رفتن "نظام" به لاک دفاعی خبر داد و گفت: "در عین حال با آمادگی کامل و تجهیز تهران به تمامی سیستمهای امنیتی با اینگونه اتفاقات برخورد می کنیم."