یک روز پس از آنکه آقای رفسنجانی اعلام کرد از هرگونه اظهار نظر، "نفیا یا اثباتا" در باره انتخابات خودداری خواهد کرد، مشاور فرمانده سپاه پاسداران خواستار اعلام مواضع او شد. آقای صفار هرندی با بهانه گیری از "مواضعی که از سوی نزدیکان وی مطرح می شود"، به آقای اکبر رفسنجانی هُشدار داد که "واکُنش" نشان دهد.

آقای رفسنجانی بی تردید قادر به ترجُمه اخطار مشاور فرمانده سپاه پاسداران هست که در آن تاکید می شود، اعلام برکناری و سُکوت کافی نیست. با این وجود، احتمال اینکه او حاضر به حمایت از معرکه انتخاباتی شریک پیشین خود گردیده و به مقام پادویی "رهبر" در پهن کردن بساط آن رضایت دهد، چندان قوی نیست.

در اوایل ماه جاری و در یک حرکت بسیار توجه پذیر، دستگاه امنیتی "نظام"، وبگاه رییس مجمع تشحیص مصلحت آن را بدون ارایه هر گونه دلیلی از دسترس خارج کرد. توضیح بعدی دادستان کُل کشور، حُجت الاسلام مُحسنی اژه ای، در این باره حتی از خود اقدام مزبور نیز در توضیح شکنندگی "نظام" گویا تر است.

وی گفت، آقای رفسنجانی دست به انتشار "موارد مُجرمانه" زده است. منابع نزدیک به رییس پیشین مجلس خبرگان، یکی از "موارد" مزبور را باز انتشار سُخنان آقای رفسنجانی در نماز جُمعه تیر ماه 88 دانستند. تنها چند روز بعد، خانُم فائزه هاشمی رفسنجانی، در دادگاهی که به ریاست یک چهره بدنام امنیتی برگزار می گردید، به زندان و سلب حُقوق مدنی محکوم شد.

دور اول حملات اگر چه برای کشاندن آقای رفسنجانی به اعلام سُکوت کافی بود اما همزمان – آنگونه که گُفته های مشاور فرمانده سپاه پاسداران نیز نشان داد – نتیجه آن هنوز نمی تواند موجب آسودگی خاطر باند حاکم گردد. علت اصلی این تشویش خاطر بی گمان تاثیر و نُفوذ هراس انگیز آقای رفسنجانی در دستگاه قُدرت نیست، بلکه ناتوانی باند مزبور در کُنترُل شرایط و فروپاشیدگی درونی آن است.