به گزارش ایلنا، محققان و باستان‌شناسان معتقدند، این تابلوی گچی یکی از چندین تابلویی است که در دهه ۱۸۴۰ از کاخ شمال غربی، که حدود سال ۸۶۵ پیش از میلاد به دستور پادشاه آشورنصیرپال دوم در کنار رودخانه دجله ساخته شده بود، کشف شده است. این تابلوی حکاکی شده که در ابتدا در اطراف دیوارهای داخلی اتاق تاج و تخت و آپارتمان‌های سلطنتی قرار داشت، پادشاه را در حال رهبری یک لشکرکشی نظامی، انجام مراسم مذهبی و شکار حیوانات نشان می‌دهد.

این قطعه تابلو که در مجموعه موزه بریتانیا قرار دارد، چندین مرد و اسب را در حال عبور از رودخانه نشان می‌دهد. اسب‌ها در حال شنا هستند و سربازان سواره نظام آن‌ها را با قلاده می‌کشند. یک سرباز در حال شنای آزاد است، یکی در حال پارو زدن با یک قایق کوچک است و دو نفر دیگر از کیسه‌های پوست بز استفاده می‌کنند که سربازان و غواصان برای شناور ماندن باد می‌کنند.

کتیبه‌ای به خط میخی که در بالای تابلو قرار دارد، تبار پادشاه را ترسیم کرده و دستاوردهای کلیدی او را شرح می‌دهد. به گفته موزه بریتانیا، دوبعدی بودن پرسپکتیو که در آن چهره‌ها کامل به نظر می‌رسند و نه نیمه غرق در آب، در هنر آشوری معمول است.

شناورهای پوست حیوانات نخستین بار نیست که در دیوارهای نیمرود دیده می‌شوند و احتمالا از بز یا خوک ساخته شده‌اند. این شناورها برای کمک به خشک نگه داشتن سلاح‌های سربازان و اجازه دادن به ارتش برای حمله مخفیانه به دشمن استفاده می‌شدند.

آشورنصیرپال دوم به خاطر قدرت نظامی و همچنین بی‌رحمی‌اش شناخته شده بود و تاکتیک‌های نوآورانه او از جمله شناورهای پوست بز به او کمک کرد تا امپراتوری خود را در قرن نهم پیش از میلاد به طور قابل توجهی گسترش دهد.

اگرچه جالب است که فکر کنیم اگر ارتش آشوری تجهیزات غواصی داشت، چه مقدار از جهان را فتح می‌کرد، اما پوست بز هنوز هم یک اختراع کلیدی است که به آن‌ها کمک کرد قرن‌ها قدرت خود را در بین‌النهرین حفظ کنند تا اینکه امپراتوری حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد سقوط کرد.