مقامات آمریكا معتقدند كه توافق صلح میان باکو و ایروان می تواند راه را برای مذاكره برای پیوستن جمهوری آذربایجان به پیمان ابراهیم هموار سازد. ترامپ امروز گفت: حالا که رژیم ایران زرادخانه هسته‌ای ندارد، همه باید به توافق صلح ابراهیم بپیوندند.

براساس اسنادی که رهبران در روز جمعه امضا می کنند – و مذاکره شده اند – Mentestan قصد دارد حقوق ویژه این راهرو ترانزیت را منحصراً برای مدت طولانی به ایالات متحده واگذار کند. به گفته مقامات آمریکایی ، این راهرو “مسیر ترامپ برای صلح و سعادت بین المللی” نامیده می شود و به عنوان Tripp شناخته می شود.

امضای این توافق می‌تواند قفقاز جنوبی را متحول کند؛ منطقه‌ای که با روسیه، اروپا، ترکیه و ایران همسایه است و علی‌رغم عبور خطوط لوله نفت و گاز از آن، سال‌هاست با مرزهای بسته و درگیری‌های قومی طولانی‌مدت مواجه است.

به گفته مقامات آمریکایی، الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور جمهوری آذربایجان، و نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان روز جمعه برای گفتگو و امضای این چارچوب صلح در کاخ سفید با ترامپ دیدار خواهند کرد. این چارچوب با هدف دستیابی به «مسیری مشخص برای صلح» و حل‌وفصل یک مسئله دیرینه ترانزیتی امضا خواهد شد.

جمهوری آذربایجان خواهان ایجاد یک کریدور حمل‌ونقل از میان خاک ارمنستان است که سرزمین اصلی این کشور را به جمهوری خودمختار نخجوان - که با ترکیه، متحد باکو هم‌مرز است - متصل کند.

یکی از مقامات آمریکایی گفت: «این اقدام از طریق ابزارهای تجاری، منطقه را به روی جهان خواهد گشود و از بروز درگیری‌های بیشتر جلوگیری خواهد کرد.»

رهبران ارمنستان و جمهوری آذربایجان همچنین اسنادی را امضا خواهند کرد که خواستار انحلال گروه مینسک است؛ گروهی که از سال ۱۹۹۲ با هدف میانجی‌گری در این مناقشه و با ریاست مشترک فرانسه، روسیه و ایالات متحده تشکیل شده بود.

پیشرفت در موضوع ارمنستان و جمهوری آذربایجان با میانجیگری آمریکا از ماه مارس آغاز شد؛ زمانی که استیو ویتکاف، فرستاده ویژه آمریکا، به منطقه سفر کرد. اعضای تیم او نیز در ادامه چندین بار به منطقه رفت‌وآمد داشتند تا این توافق را میانجی‌گری و نهایی کنند.

نشست فردا درست در همان روزی برگزار خواهد شد که ترامپ به عنوان ضرب‌الاجل برای روسیه، تعیین کرده بود تا گام‌هایی برای توقف تهاجم به اوکراین بردارد.

کریدور زنگزور، به‌عنوان یک پروژه حمل‌ونقل استراتژیک در قفقاز جنوبی، با هدف اتصال جمهوری آذربایجان به منطقه خودمختار نخجوان از طریق استان سیونیک ارمنستان، از زمان جنگ دوم قره‌باغ (۲۰۲۰) به یکی از موضوعات بحث‌برانگیز در ژئوپلیتیک منطقه تبدیل شده است.

این پروژه، که از آن به‌عنوان «دالان تورانی ناتو» یاد می‌شود، فراتر از یک مسیر ترانزیتی ساده، اهدافی ژئوپلیتیکی و استراتژیک را دنبال می‌کند که توسط قدرت‌های غربی، به‌ویژه ناتو، هدایت می‌شود.

از نگاه کارشناسان، در واقع «دالان تورانی ناتو»، پروژه‌ای با اهداف ژئوپلیتیکی گسترده محسوب می‌شود که فراتر ازمنافع جمهوری آذربایجان و ترکیه، به دنبال تقویت نفوذ ناتو و غرب در قفقاز جنوبی و تضعیف اتحاد رژیم ایران، روسیه و چین است.