یک کارشناس ارشد روابط بین الملل در روزنامه داخلی هم میهن در یادداشتی با عنوان روزهای پرمخاطره؛ چرا باید مکانیسم ماشه را جدی گرفت؟ بر جلوگیری از اجرای مکانیسم ماشه تأکید کرده است.

او نوشت: این روزها برخی در داخل کشور می کوشند که فعال سازی مکانیسم ماشه را همچو سخنان دوران احمدی نژاد که تحریم ها را کاغذپاره می دانست، بدانند و دیدیم که چنین ادبیاتی چه بر سر اقتصاد کشور در همه ابعاد آن آورد. متناسب با فعال سازی مکانیسم ماشه پرونده هسته ای ذیل فصل هفتم منشور ملل می رود و به تبع آن، تمام قطعنامه های تحریمی پیشین شورای امنیت سازمان ملل بار دیگر فعال می گردد. در این صورت اعضای شورای امنیت می توانند ایران را عاملی مهم علیه صلح و امنیت بین الملل بدانند و متناسب با آن اقداماتی چون منطقه پرواز ممنوع و در نهایت اجماع جهانی جهت جنگ علیه ایران را عملیاتی سازند.

حمیدرضا جلایی پور از جریان موسوم به اصلاح طلبان حکومتی هم گفته: حکومت وقوع مجدد جنگ را جدی تلقی می‌کند. برخی می گویند جمهوری اسلامی راهی جز مقاومت ندارد و در دیپلماسی باید دنبال امکانات غیر غربی باشد. اما مشکل این نگاه این است که نه چین و نه روسیه به ایران در موضوع اسرائیل کمک نمی‌کنند. در ده سال گذشته هم کمک نکرده‌اند.

تهدیدهای ترامپ کار را به کجا می‌رساند؟

سایت داخلی رویداد۲۴ هم نوشت: رئیس‌جمهور آمریکا، بار دیگر ایران را به حمله نظامی تهدید کرده و مدعی شده است که اگر ایران تلاش کند برنامه هسته‌ای خود را از سر بگیرد، احتمال حمله دوباره به این کشور وجود دارد. این اظهارات که بامداد پنجشنبه منتشر شد، بار دیگر تنش‌ها را در پرونده هسته‌ای به اوج رسانده است.

این در حالیست که مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در واشنگتن با استناد به تصاویر ماهواره‌ای گزارش داد فعالیت در تاسیسات زیرزمینی «کُلَنگ گَزلا» همچنان ادامه دارد و رژیم ایران در حال ساخت و ساز گسترده در این تاسیسات در نزدیکی سایت هسته‌ای نطنز است.

ادعا‌های این اندیشکده آمریکايی در حالی مطرح می‌شود که موضوع هسته‌ای ایران همچنان محور اصلی تنش‌های دیپلماتیک و امنیتی در خاورمیانه است. در این شرایط، تهدید نظامی ترامپ می‌تواند به دو صورت واکنش ایران را رقم بزند؛ نخست، فشار بر تهران برای عقب‌نشینی از برنامه‌های هسته‌ای و دوم، تشدید تلاش‌ها برای پیشرفت برنامه هسته‌ای به عنوان واکنشی به تهدیدات خارجی. برخی رسانه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی هشدار داده‌اند که این نوع تهدید‌ها می‌تواند مسیر دیپلماسی را دشوارتر کرده و احتمال برخورد نظامی را افزایش دهد.

از سوی دیگر، کارشناسان روابط بین‌الملل تأکید دارند که رژیم ایران تاکنون بر «حق قانونی و صلح‌آمیز خود برای غنی‌سازی اورانیوم» تاکید کرده و هرگونه تهدید نظامی را رد کرده است. آنها معتقدند که سیاست فشار حداکثری و تهدید نظامی، به جای بازدارندگی، می‌تواند تهران را به سمت اقدامات تندتر سوق دهد.