با این‌که روزهای اول هیچ طرفی در حکومت مسئولیت رهاساختن سگان هار گشت ارشاد به جان بانوان و دختران بی پناه را به‌عهده نمی‌گرفت اما همه می‌دانستند که دستور حکومتی برای مقابله با زنان پیش و بیش از هر مرجع دیگر از طرف شخص خامنه‌ای صادر شده است. او بود که مجوز بدمستی‌های خیابانی اوباش خود را صادر کرد. او بود و هست که بیش از هر فرد یا باندی در حکومتش، زن ایرانی را برای حکومتش خطرناک تشخیص داده است؛ چرا؟

برای این‌که زن ایرانی در حکومت ولایت فقیه، تحقیر، اهانت، نابرابری، آپارتاید جنسی و قوانین زن‌ستیزانه را بیش از دیگر زنان عالم متحمل شده است. به همین دلیل با گوشت و پوست و استخوان خود در برابر حکومتی ایستاده که می‌خواهد به‌لحاظ حقوقی، آزادی های فردی، خانوادگی، اجتماعی و سیاسی زن را انکار کند. از هویت انسانی او چیزی باقی نگذارد. او را جنس درجهٔ دوم بخواند، اما این زن ایرانی است که هرگز به این آپارتاید افسارگسیخته تن نداده و بهای گزافی برای این سرپیچی پرداخته است. هویت واقعی زن ایرانی را می‌توان در صحنه‌های شورانگیز قیام سال گذشته دید و در برابر آن سر تعظیم فرود آورد.

فیلم زیر: هموطنی که بدون حجاب اجباری به مجتمع قضایی بهشتی تهران رفته بود، بازداشت شده است. به گفته یک شاهد عینی، این بانوی شجاع در مجتمع قضایی گفته است: یک عمر با حجاب آمدم اینجا، این‌بار بی‌حجاب آمدم حقم را پس بگیرم...

پس می بینید که خامنه‌ای نتوانست با گسیل کردن سگان زنجیری‌اش به خیابان به بهانهٔ حجاب، جامعهٔ مستعد قیام را به انقیاد خود درآورد و اکنون این طرح زن‌ستیزانه منشأ نارضایتی بیشتر در جامعه و تنش در درون حاکمیت شده است. کار به جایی رسیده که روزنامه‌های داخلی نسبت به این وضعیت خطرناک هشدار می‌دهند.

از جمله روزنامه ستاره صبح نوشته: کشور در دوره سیاسی ویژه‌ ای به سر می‌برد. گسل ملت دولت عمیق‌تر شده است. در سوم شهریور ۱۳۲۰ که متفقین به ایران حمله کردند مردم خیابان‌ها را خالی کردند و در خانه‌های خود نشستند و به رادیو بی‌بی‌سی گوش دادند تا از زمان سقوط رضاشاه با خبر شوند! جدایی بین ملت و دولت خطرناک است...

باید به خامنه‌ای گفت: این هنوز از نتایج سحر است، باش تا صبح دولت قیام برای آزادی و به زیر کشیدن ضحاک بردمد.