پس از سقوط دلخراش پرواز ایر ایندیا، مهندسان سیستمی نوآورانه مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) با نام Project REBIRTH طراحی کرده‌اند که هدف آن پیشگیری از حوادث هوایی مشابه در آینده است. این ایده که ظاهری عجیب دارد، هواپیمایی را توصیف می‌کند که مجهز به کیسه‌های هوای بیرونی است که در هنگام تصادف از بدنه هواپیما و مسافران محافظت می‌کند و می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد.

این طرح نوآورانه با ظاهر شبیه به شخصیت «میشلن من» تحت نام Project REBIRTH شناخته می‌شود و یکی از فینالیست‌های جایزه معتبر جیمز دایسون است که اختراعات تحول‌آفرین را معرفی می‌کند. به گفته سازندگان، Project REBIRTH اولین سیستم برای کمک به بقای هواپیما با هوش مصنوعی است که با استفاده از کیسه‌های هوای هوشمند، سیالات جذب‌کننده ضربه و رانش معکوس حین پرواز، سقوط‌های مرگبار را به فرودهای قابل بقا تبدیل می‌کند.

این سیستم با حسگرهای هوش مصنوعی قادر است پیش‌بینی کند که سقوطی در شرفی وقوع است و در نتیجه، کیسه‌های هوا به‌طور خودکار باز می‌شوند و بدنه هواپیما را در بر می‌گیرند. این پوشش ضربه‌گیر تضمین می‌کند که فرود، حتی در سرعت بالا، مرگبار یا سهمگین نباشد. اگر هواپیما زیر ارتفاع 3 هزار پا بود و سقوط اجتناب‌ناپذیر به‌نظر می‌رسید، کیسه‌ها به‌صورت خودکار باز می‌شوند، اما خلبان می‌تواند در صورت نیاز به‌صورت دستی فعال‌سازی آن‌ها را لغو کند.

مهندسان Birla Institute of Technology and Science، با الهام از فاجعه پرواز ایر ایندیا 171 در ژوئن 2025 این پروژه را آغاز کردند؛ سقوطی که طی آن 241 نفر از 242 سرنشین پرواز جان خود را از دست دادند. آنها توضیح می‌دهند که این تجربه موجب شد طراحی و تحقیق پیرامون Project REBIRTH شکل بگیرد و هدف آن تنها مهندسی نبوده، بلکه پاسخی به یک فقدان و ایجاد امکان بقا پس از بروز مشکل است.

این سیستم شامل کیسه‌های هوا در نوک، شکم و دم هواپیما است که در کمتر از دو ثانیه فعال می‌شوند و ضربه را جذب می‌کنند. رانش معکوس یا تراسترهای گازی هم سرعت فرود را کاهش داده و ثبات هواپیما را افزایش می‌دهند. همچنین سیالات جاذب ضربه، آسیب وارده به پشت دیواره‌ها و صندلی‌ها را به حداقل می‌رسانند. این پروژه قابلیت نصب روی هواپیماهای موجود یا تعبیه در نمونه‌های جدید را دارد و با آزمایشگاه‌های هوایی برای تست در تونل باد و شبیه‌سازی سقوط همکاری می‌کند.

Project REBIRTH تنها حفاظت فیزیکی ایجاد نمی‌کند، بلکه با رنگ نارنجی، نشانگرهای GPS و نورهای چشمک‌زن، محل سقوط را برای تیم‌های نجات سریع‌تر قابل شناسایی می‌کند. این طرح ازجمله شرکت‌کنندگان در مسابقه جایزه جیمز دایسون 2025 است و در صورت برنده شدن، مهندسان علاوه‌بر دریافت 40 هزار دلار، فرصت تجاری‌سازی و توسعه آن را خواهند داشت. هدف اصلی تیم، نه شهرت و نه سود مالی، بلکه نجات جان انسان‌ها در شرایط بحرانی است.