تعلیمات دینی به مجموعهای از آموزشها و آموزهها اشاره دارد که به منظور انتقال باورها، ارزشها و اصول یک دین خاص به نسلهای جدید طراحی شده است. این آموزشها میتوانند در قالب دروس رسمی در مدارس و دانشگاهها، یا به صورت غیررسمی در مکانهایی مانند مساجد و مراکز دینی ارائه شوند. ویدئوی زیر بخوبی بیعلاقگی کودکان ایرانی به تعلیمات دینی و چالشهایی که معلمان در این زمینه با آن مواجه هستند را نشان می دهند. معلمان از عدم توجه و مشارکت دانشآموزان در کلاسهای دینی ابراز نارضایتی میکنند و این موضوع به نگرانیهایی در میان حاکمان جمهوری اسلامی درباره آینده آموزش دینی و تأثیر آن بر هویت فرهنگی و مذهبی کودکان منجر شده است. عوامل مختلفی از جمله تغییرات اجتماعی و فرهنگی، دسترسی به اطلاعات و سرگرمیهای دیجیتال، در این بیعلاقگی نقش دارند.
The article examines Iranian children's disinterest in religious education and the challenges teachers face in this regard. Teachers express dissatisfaction with students' lack of attention and participation in religious classes, raising concerns about the future of religious education and its impact on children's cultural and religious identity. Various factors contribute to this disinterest, including social and cultural changes, as well as access to information and digital entertainment.