از آن جمع ۶۱ نفره، ۵۶ تن هنوز در قرنطینه قرچک محبوسند و حتی مانند سایر زندانیان دسترسی به بندهای عادی ندارند. این در حالی‌ست که حتی در بندهای عادی نیز وضعیت نگهداری زندانیان بسیار بد و غیرانسانی توصیف شده است. در روزهای گذشته دست‌کم سه زندانی زن به دلیل فقدان خدمات درمانی بموقع، جان باختند.

سازمان حقوق بشر ایران پیشتر با انتشار گزارشی مفصل از شرایط زندان قرچک، آن‌جا را «جهنم زنان و کودکان» نامیده و خواستار بسته‌شدن این زندان شده بود.

بنا بر اطلاع سازمان حقوق بشر ایران، ۱۹ زندانی سیاسی زن که در زندان قرچک محبوسند، در اعتراض به شرایط غیرانسانی نگهداری زندانیان در قرچک دست به اعتصاب غذا زدند.

یک منبع آگاه از قول زندانیان به سازمان حقوق بشر ایران گفت: «مشکل بیماری و دسترسی به خدمات درمانی وجود دارد. از درِ ورودی تا بهداری که مسیر کوتاهی‌ست، مجبورت می‌کنند که حجاب کنی و جوراب پایت کنی. ملاقات بچه‌ها را به بهانه‌های مختلفی قطع کردند.»

این منبع گفت که آب زندان قرچک شور و غیرقابل شرب است. زندانیان باید آب نوشیدنی را از فروشگاه بخرند. آب به قدری آلوده است که حتی به درد شست‌وشوی بدن نیز نمی‌خورد و بعضی زندانیان دچار عفونت‌های زنانه شده‌اند.

این منبع گفت که زندانیان سیاسی در فضایی بسته بدون پنجره و تهویه نگه‌داری می‌شوند: «اکسیژن کافی به ما نمی‌رسد و همیشه یک عده حالشان بد است. زندانیان در بندهای دیگر خودشان می‌توانند به بهداری بروند. ما باید منتظر باشیم تا یک مامور ما را به بهداری منتقل کند. به کارگاه و باشگاه دسترسی مستقیم نداریم.»

زندانیان سیاسی گفته‌اند که ضمن تاکید بر خواست آزادی تمام زندانیان سیاسی، در گام اول خواسته‌ آنان انتقال به زندان اوین است؛ جایی که پیشتر در آن‌جا وسایل و امکانات حداقلی را برای گذراندن دوران حبس فراهم کرده بودند.