وی افزود: یک صلح غلط که در واقع باج‌خواهی و تسلیم است، صلح نیست و موجب زمینه‌سازی برای خشونت و جنگ بیشتر می‌شود. به همین دلیل، تا جایی که لازم باشد از اوکراین حمایت خواهم کرد، زیرا این صلح ماست.

اروپایی‌ها نگران هستند که غیب اوکراین و شرکای اروپایی در مذاکرات میان روسیه و اوکراین به توافقی منجر شود که منافع کی‌یف و اروپا را نادیده می‌گیرد. از این رو، اروپا تاکید کرده است که اوکراین باید در مذاکرات حضور داشته باشد و نگرانی‌های اروپایی‌ها نیز مد نظر قرار بگیرد.

در چنین شرایطی تنش لفظی میان ترامپ و ولودیمیر زلنسکی رئیسان جمهور آمریکا و اوکراین شدت گرفته است. ترامپ، زلنسکی را دیکتاتور نامیده و رئیس جمهور اوکراین نیز اعلام کرده که همتای آمریکایی وی در «حبابی از اطلاعات اشتباه» قرار دارد.

ترامپ جمعه شب در تازه‌ترین حمله لفظی خود گفت که از نظر او زلنسکی نباید در مذاکرات درباره جنگ اوکراین شرکت کند و تاکید کرد که روسیه را مقصر جنگ نمی‌داند بلکه جو بایدن رئیس جمهوری سابق آمریکا و زلنسکی را مقصر می‌داند.

روایت نیویورک تایمز از پیش‌نویس توافقنامه اوکراین و امریکا

نیویورک تایمز با ارائه جزئیاتی درباره پیش‌نویس توافقنامه‌ای به تاریخ ۲۱ فوریه بین اوکراین و آمریکا نوشت: اوکراین پیشنهاد اصلاح‌شده آمریکا را در مورد منابع طبیعی خود بررسی می‌کند. پیشنهاد اصلاح شده حاوی همان بند‌هایی است که پیشتر کی‌یف آنها را به دلیل بسیار طاقت فرسا بودن رد کرده بود.

برخی از شرایط در پیش‌نویس جدید سخت‌گیرانه‌تر از نسخه قبلی است. این توافق ممکن است اوکراین را از پول‌هایی که در ارتش و صنایع دفاعی سرمایه گذاری می‌کند و ممکن است به بازسازی کمک کند، محروم کند.

شرایط شامل چشم پوشی اوکراین از نیمی از درآمد‌های خود از منابع طبیعی از جمله مواد معدنی، گاز و نفت می‌شود. شرایط همچنین شامل چشم پوشی اوکراین از نیمی از درآمد‌های خود از بنادر و سایر زیرساخت‌ها می‌شود.

این پیشنهاد شامل هیچ تضمین امنیتی مورد درخواست اوکراین در مورد هرگونه تجاوزات آینده روسیه نمی‌شود. طبق پیشنهاد، درآمد حاصل به صندوقی اختصاص خواهد یافت که ایالات متحده صد درصد در آن سهام مالی دارد.

این پیشنهاد اوکراین را ملزم می‌کند تا زمانی که این مبلغ به ۵۰۰ میلیارد دلار برسد، به صندوق کمک کند. این همان رقمی است که ترامپ درخواست کرده بود.

متحدان آمریکا به دنبال حفاظت از اطلاعات خود در برابر ترامپ

متحدان ایالات متحده که مرتبا اطلاعاتی را با این کشور به اشتراک می‌گذارند، در حال بررسی روش‌هایی برای محافظت از اطلاعات حساس خود در برابر دولت ترامپ هستند البته انتخاب‌های آنها محدود است.

پایگاه خبری پالتیکو در گزارشی می‌نویسد: این کشور‌ها مدت‌هاست که نگرانند سابقه ترامپ در افشای اطلاعات محرمانه، در دوره دوم ریاست جمهوری او ادامه یابد. این هشدار زمانی افزایش یافت که کنگره آمریکا کاندیدا‌های بحث برانگیز او را برای نظارت بر عملیات اطلاعاتی و در میان اتهاماتی مبنی بر اینکه داده‌های حساس قبلا مورد سوءاستفاده قرار گرفتند، تایید نکرده است.

اما همکاری در زمینه جمع آوری اطلاعات و اشتراک گذاری آنها همچنان به قوت خود باقیست و تفکیک آن آسان نیست. واشنگتن اغلب بیشتر از آنچه که دریافت می‌کند، اطلاعات ارائه می‌کند و آژانس‌های اطلاعاتی آمریکایی و اروپایی اغلب عملیات و جمع آوری اطلاعات مشترکی دارند.

یکی از مقام‌های دفاعی شمال اروپا که خواست نامش فاش نشود، گفت: «شما نمی‌توانید یک طرف ارائه دهنده را متوقف کنید این کاری مشترک است.»

با این حال، می‌توان گزینه‌هایی برای افزودن حفاظت‌های بیشتر در مورد هوش انسانی وجود داشته باشد که ارزشمندترین و محافظت‌شده‌ترین اطلاعات به دست آمده از دارایی‌های کشور‌های خارجی محسوب می‌شود که در صورت افشای آنها ممکن است در معرض خطر قرار گیرد. برای مثال، آنها می‌توانند جزئیاتی را در گفت‌و‌گو با همتایان آمریکایی که ممکن است مکان یا هویت یک عامل را فاش کند، بیان نکنند.

ایالات متحده از لحاظ تاریخی بزرگترین مشارکت کننده اطلاعات در میان شرکای پنج چشم و فراتر از آن بوده است. اطلاعات ایالات متحده نقش مهمی در هشدار دادن و تحریک متحدان اروپایی در مورد برنامه‌های کرملین برای حمله به اوکراین ماه‌ها قبل از عبور تانک‌های روسی از مرز‌های این کشور ایفا کرد.

اروپا دیگر اولویت واشنگتن نیست؛ ترامپ و چرخش آمریکا به سمت روسیه

فارن پالیسی در گزارشی هشدار می‌دهد که دولت دوم ترامپ ممکن است روابط آمریکا با اروپا را به‌طور بنیادین تغییر دهد. ترامپ با رویکردی خصمانه، ناتو را نادیده می‌گیرد و به روسیه نزدیک می‌شود.

در گذشته، ایالات متحده بارها بدون توجه به نگرانی‌های متحدان خود، به‌تنهایی اقدام کرده است؛ حتی اگر این اقدامات به ضرر آن‌ها تمام می‌شد. ریچارد نیکسون در ۱۹۷۱ با خروج از استاندارد طلا، نظم اقتصادی جهانی را دگرگون کرد و جو بایدن با تصویب قانون کاهش تورم، سیاستی حمایت‌گرایانه را در پیش گرفت که شرکت‌های اروپایی را ناگزیر ساخت تا برخی از صادرات فناوری پیشرفته به چین را محدود کنند.

بااین‌حال، آنچه این دوره‌ها را از وضعیت کنونی متمایز می‌کرد، وجود یک باور مشترک در میان متحدان آمریکا بود: آن‌ها ایالات متحده را کشوری می‌دانستند که هرچند گاهی خودسرانه عمل می‌کرد اما تعمدا در پی آسیب رساندن به آن‌ها نبود. بلکه بالعکس تصور عمومی این بود که واشنگتن به امنیت متحدانش متعهد است و می‌داند که امنیت و رفاه خودش، به امنیت و رفاه آن‌ها گره خورده است. همین باور، در بزنگاه‌های حساس، جلب حمایت از ایالات متحده را برای اروپا و کانادا آسان‌تر می‌کرد.

برای بسیاری از رهبران اروپایی به‌ویژه آن‌هایی که در نشست امنیتی مونیخ حضور داشتند، شرایط کنونی به‌وضوح با گذشته تفاوت دارد. برای نخستین بار از سال ۱۹۴۹، دلایل جدی وجود دارد که باور کنند رئیس‌جمهور ایالات متحده نه‌تنها به ناتو بی‌اعتنا و به رهبران اروپایی بی‌توجه است، بلکه عامدانه رویکردی خصمانه در قبال بسیاری از کشورهای اروپایی اتخاذ کرده است.

در حالی که اروپا همواره مهم‌ترین شریک استراتژیک واشنگتن محسوب می‌شد، اکنون به نظر می‌رسد که ترامپ نگاه خود را تغییر داده و روسیه، تحت رهبری ولادیمیر پوتین را به‌عنوان یک گزینه مطلوب‌تر در نظر گرفته است. گمانه‌زنی درباره روابط نزدیک ترامپ با پوتین سال‌ها مطرح بوده، اما اکنون نشانه‌های بیشتری از آن وجود دارد که این تمایلات در حال شکل‌دهی به سیاست خارجی آمریکا هستند.