بازدیدکنندگان ارجمند بدلیل تغییرات فنی ایران‌پرس‌نیوز موقتا بروزرسانی نمی‌شود
دوشنبه، 2 بهمن ماه 1402 = 22-01 2024
بهائیان؛ زمانی که می شد شهروندان ایرانی را از هم جدا کرد به سر آمده
ژنو- ۲ بهمن ۱۴۰۲ (۲۲ ژانویه ۲۰۲۴) - گروهی متشکل از بیش از ۱۵۰ تن از مدافعان حقوق بشر، فعالان اجتماعی و سیاسی ایرانی، با امضای یک بیانیۀ عمومی بسیار قوی «موج بازداشت‌های جدید علیه بهائیان و محرومیت آن‌ها از حقوق اولیه انسانی و مدنی» را محکوم کرده‌اند.
این گروه با پیوستن به تعداد بی‌شماری دیگر در انعکاس روح کمپین «داستان ما یکیست»، از هموطنان خود خواستهاند که در همبستگی با جامعۀ بهائی ایران هم‌صدا شوند.
در بیانیه آمده است که «بهائیان در ایران بیش از یک قرن و نیم است که تحت فشار و سرکوب سیستماتیک عقیدتی، سیاسی، آموزشی و اقتصادی بوده و هستند» و اضافه می‌کند که پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷، «این سرکوب ابعادی وسیع‌تر و شدتی ضدانسانی تر یافته است». در میان امضاءکنندگان، افرادی برجسته، از جمله فعالان حقوق بشر، دانشگاهیان، حقوقدانان و وکلا، هنرمندان و مقامات پیشین هستند.
این تازه‌ترین مورد از سلسله بیانیه‌هایی است که در سالهای اخیر توسط افراد برجستۀ ایرانی در حمایت از حقوق جامعۀ بهائی در آن کشور صادر شده است. بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت مذهبی غیرمسلمان ایران هستند و بیش از ۴۴ سال تحت سرکوب جمهوری اسلامی بودهاند. جامعۀ جهانی بهائی(BIC) ، در آذرماه امسال دربارۀ استفادۀ دولت ایران از «روش‌های بی‌رحمانه و شدیدتری» برای سرکوب جامعۀ بهائی هشدار داد.
یکی از جنبههای قابل توجه بیانیۀ جدید، امضای آن توسط پیشگامان فکری از طیف گستردهای از دیدگاه‌ها و بینش‌های سیاسی در اجتماع ایران است که همۀ این افراد، سرکوب بهائیان را به صراحت محکوم کرده‌اند.
در بیانیه آمده است: «نباید هیچ شهروندی را صرفاً به خاطر اعتقاداتش مورد مجازات قرار داد. هیچ شهروند یا اقلیتی در جامعه به هیچ‌وجه نباید از پشت عینک تعصبات و جزمیات دینی و یا توهمات سیاسی مورد قضاوت، تبعیض، محرومیت اجتماعی و سرکوب سیستماتیک قرار گیرد.»
این بیانیۀ عمومی در اواسط کمپین یک‌سالۀ جامعۀ جهانی بهائی با عنوان «داستان ما یکیست»، منتشر شد. این کمپین در خرداد ۱۴۰۲، به منظور یادبود چهلمین سالگرد اعدام ١٠ زن بهائی در شیراز و احترام به تلاشهای تاریخی مردم ایران جهت دستیابی به برابری بین زنان و مردان، راه‌اندازی شد.
سیمین فهندژ، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو گفت: «کمپین "داستان ما یکیست" از ایرانیان دعوت می‌کند که یکدیگر را فراتر از روایت‌های "دیگرپنداری" و تفرقه‌افکن که دولت ایران به‌وجود آورده ببینند و در عوض به همۀ افراد و گروه‌ها به چشم انسان‌هایی بنگرند که داستان‌ها، زندگی‌ها و سعادت‌شان به هم مرتبط است. این بیانیه که توسط بیش از ۱۵۰ فعال اجتماعی ایرانی تهیه شده، تأییدی بر همین پیام است. ایرانیان، با وجود سالها تبلیغات نفرتپراکنانه، این توانمندی و تمایل را دارند که از تفاوت‌هایی که آن‌ها را از هم جدا کرده است– اعم از اعتقادات، قومیت‌ها، پیشینه‌های دیگر– فراتر رفته و در عوض هر بخش از اجتماع ِ خود را به‌عنوان اعضای جدایی‌ناپذیر یک خانوادۀ متنوع اما واحد بنگرند.»
خانم فهندژ افزود: «این فعالان، با امضای این بیانیۀ قوی، گام دیگری به جلو برداشته‌اند و هموطنان ایرانی خود را به ارزش نهادن بر یک چشم‌انداز و اصول مشترک و تلاش برای آیندهای سعادتمند، تشویق می‌کنند.»
این بیانیه همچنین ۴۴ سال «محرومیت همه جانبۀ بهائیان از حقوق مدنی شان» از جمله حق تحصیل، ایجاد اختلال در اشتغال و معیشت، مصادرۀ منازل و مزارع بهائیان، و بیرون کشیدن اجساد بهائیان متوفی را محکوم کرده است. این گروه بیان کرده که قوۀ قضاییۀ ایران، بهائیان را تحت «بازداشت های بی دلیل و احکام سنگین قضایی بر اساس پرونده سازی‌های واهی و دروغین» قرار داده است.
در بیانیه عنوان شده: «قضاوت های تعصب آلود و برخوردهای بی‌رحمانه و غیرانسانیِ یک قرن و نیم که نه تنها برخی نهادهای مذهبی و روحانیون تندرو و حکومت‌های همراه و یا همدست، بلکه در مقاطعی بخش مهمی از مردمان کوچه و خیابان ... را به قضاوت های ناروا و رفتارهای نادرست، سرکوبگرانه و تحقیرآمیز کشانده، بار سنگینی بر وجدان جمعی فرهنگی و دینی و سیاسی کشور ما نهاده است.»
بیانیه همچنین اضافه کرده است: «این شرمساری تاریخی باید در عمل جبران می شد و پایان می یافت.»
در بیانیه آمده است که اجتماع ایران سال‌هاست می کوشد تا «بر "شیطان نمایی" (بهائیان) ساخته شده توسط برخی نهادهای مذهبی» غلبه کرده و «فضای فرهنگی و سیاسی جامعه مدنی را در رابطه با هموطنان بهائی، انسانی و حقوق بشری سازد».
و با وجود اینکه امضاءکنندگان بیانیه گفتهاند که برای تحقق این امور «راه درازی در پیش است»، آن‌ها اذعان داشتهاند که «خواست مشترکِ» حقوق بشر که همۀ ایرانیان طالب آنند، «یک گام بنیادی و ملیِ رو به پیش» است.
آن‌ها بیان کردند: «باورمندان به همه ادیان، غیرباورمندان و صاحبان گرایش های مختلف فکری و سیاسی» میتوانند «در کنار یکدیگر و با حقوقی برابر برای توسعه همه جانبه ایران و تحقق آزادی و عدالت و دموکراسی و رفع همه انواع تبعیض در جامعه تلاش کنند.»
خانم فهندژ گفت: «جامعۀ جهانی بهائی از این پیشگامان فکری ایرانی و در واقع صدها هزار نفر دیگر، برای شجاعت، تعهدشان به عدالت و دفاع از حقوق بهائیان ایران طی سالهای اخیر و در این بیانیه، بی‌نهایت سپاسگزار است. زمانی که هنوز می‌شد خانوادۀ متنوع شهروندان ایرانی را از هم جدا کرد اکنون به‌سر آمده است. بیانیۀ امضاء شده توسط این ایرانیان پیشرو نمادی از وحدت، وحدت در عین تنوع، است. این ارزش میتواند ایران را به آیندهای عاری از بیعدالتی و رنج برساند. هر روزی که می‌گذرد، نمونۀ تازه‌ای به دست می‌آید که چرا داستان ما– بهائیان و سایر ایرانیان– یکی است.»
