«چرا ارتشی‌های سوریه نمی‌جنگند و به‌راحتی میدان نبرد را ترک می‌کنند؟»... این عنوانی است که سایت حکومتی آفتاب نیوز مطلب خود را در تاریخ ۱۶ آذر با آن شروع کرد. همین تیتر به‌تنهایی گویای بهت و وحشت حکومتی است که سال‌ها تلاش کرده بود با ایجاد شبکه‌ای از مزدوران و نیروهای نیابتی در کشورهای مختلف، سلطه‌طلبی و دخالت‌های خود را توجیه کند و اینک همه چیز را بر باد رفته می‌بیند.

شدت ضربه ناشی از پیشروی برق‌آسای شورشیان سوری، تقریباً تمام مقامات و تحلیل‌گران حکومتی را به گیجی و آشفتگی کشانده است. صداوسیمای خامنه ای با شروع حمله، در ابتدا سعی کرد موضوع را عادی جلوه بدهد و خبر داد که «عباس عراقچی وزیر خارجه کشورمان در یکی از رستورانهای شهر دمشق حضور یافت و به تناول شام در کنار شهروندان سوریه پرداخت. این اقدام قاعدتاً حاوی پیامی مبنی بر برقراری امنیت در پایتخت سوریه است»!

اما جالب این‌که در همان سر میز شام هم یک استاد دانشگاه آمد و کاسه کوزهٔ نمایش صداوسیما را بر هم زد و از شرایط خراب دیکتاتور سوریه در حلب گفت.

در ادامه و با پیشروی شورشیان، چهرهٔ در هم رفته و آشفتهٔ عراقچی در مقابل دوربین‌ها دیده شد که دیگر از اولدورم بلدوروم‌های قبلی دست برداشته و در پاسخ به سؤالی حول «احتمال ورود نظامی» ایران به سوریه فقط از «رایزنی» و «حمایت از دولت، مردم و ارتش سوریه در حدی که لازم باشد» گفت!

فروپاشی عمق استراتژیک!

با تحولات اخیر در سوریه و سقوط رژیم بشار اسد، رؤیای رژیم ولایت فقیه در منطقه به‌سختی در حال فروپاشی است.

مطابق گزارش نیویورک تایمز، سپاه پاسداران از روز جمعه یعنی همان زمانی که عراقچی مدعی «رایزنی» بود، اقدام به تخلیه فرماندهان و پرسنل نظامی خود از سوریه کرده است. کلیپ‌های بی‌شمار از فضای داخل سوریه از جمله آزاد شدن شهرهای مختلف، باز شدن زندانها و آزادی زندانیان، تسلیم شدن یا فرار نظامیان اسد با در آوردن لباس نظامی و بر جای گذاشتن سلاح و ادوات و مهمات، پاره شدن تصاویر و تخریب مجسمه‌های دیکتاتور در شهرهای مختلف و... نشان می‌دهد که دیگر وارثان قاسم سلیمانی توان نگهداری و حمایت از بشار اسد را ندارند.

به این ترتیب تمام دود و دم و فضاسازی سرداران سپاه که روزگاری مدعی بودند اگر دست به نیابتی‌هایش بخورد دنیا را به آتش می‌کشند و جنگ جهانی سوم می‌شود، همه بر باد رفت. پس از ضربات مهلکی که با سرنیزه کردن غزه و سپس لبنان به عمق استراتژیکی خامنه ای وارد شد، از دست دادن سوریه نیز باخت استراتژیک او را تکمیل کرد.

بنابراین صرف‌نظر از روند و سرعت اوضاع پس از این، تا همین جای کار می‌توان پیش‌بینی کرد که:

شکست استراتژیک خامنه ای در سوریه، در وهلهٴ اول تأثیر خود را بر روحیه و انگیزه گرفتن مردمی که در دیگر کشورهای منطقه زخم‌خورده از ستم او هستند خواهد گذشت و بطریق اولی بر مردم ایران چرا که آنها همه در شکست دیکتاتور سوریه شکست رژیم ولایت فقیه را می‌بینند. آنها شاهدند که همه ادعاها و لاف و گزاف خامنه ای دربارهٔ عمق استراتژیکش، بیش از یک قدرت‌نمایی پوشالی نیست. در ایران مطالبات اجتماعی و اعتراضات اقشاری که دار و ندار آنها در سوریه خرج شده است، بیشتر خواهد شد. روحیهٔ اعتراضی جوانان ایرانی در مصاف با مزدوران بالاتر خواهد رفت.

مردم ایران با دیدن شهرهای آزاد شده در سوریه، برای نقشه‌مسیر و استراتژی سرنگونی رژیم آینده روشن‌تری دیده و قطعا انگیزه آنها بسیار بیشتر خواهد شد.

اضمحلال سریع نظامیان یک دیکتاتور که سال‌ها مردم محروم را به اسارت گرفته بود مهر تأییدی بر تو خالی بودن نیروهای مزدور اسد بود که بر وارفتگی تمام نیروهای نیابتی خامنه ای در منطقه اثر خواهد گذاشت.

یکی از ترفندهای سپاه خامنه ای استفاده از مزدوران نیابتی برای سرکوب اعتراضات در کشورهای دیگر بود که این تاکتیک نیز به فنا رفت. از این پس دست پاسداران در جابه‌جایی و انتقال مزدور به سایر کشورها بسیار بسته‌تر خواهد شد.

جیره‌خواران داخلی خامنه ای هم که اسیر تعادل‌قوای روز و جهت باد هستند و با وحشت اخبار منطقه را دنبال می‌کنند بیش‌از‌پیش دچار ریزش و از هم‌گسیختگی شده و بیشتر «از آقاشون» خواهند برید.

انزوای منطقه‌ای و بین‌المللی جمهوری اسلامی افزایش خواهد یافت. در سطح منطقه دیگر توان باج‌گیری با نیابتی‌ها را نخواهد داشت و در سطح جهانی هم با آشکار شدن پوسیدگی و ضعفش، متحمل تحریم‌ها و فشار بیشتری خواهد شد.