به گزارش رادیو فرانسه، نیروهای امنیتی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی خانم پخشان عزیزی را در تاریخ ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در خانه‌اش در تهران بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل کردند. پخشان عزیزی در دوران بازداشت از حق داشتن وکیل و ملاقات با خانواده محروم بوده و به منظور اخذ اعترافات اجباری تحت‌ شکنجه‌های شدید از جمله آویزان شدن در چاهی به عمق ده متر در زیر زمین قرار گرفته است.

خانم پخشان عزیزی زادۀ مهاباد است و فارغ التحصیل رشتۀ مددکاری اجتماعی از دانشگاه علامه طباطبایی تهران. او در ۲۵ آبان ۱۳۸۸ در تجمع اعتراضی دانشجويان دانشگاه تهران عليه اعدام‌های سياسی در کُردستان، توسط ماموران امنیتی جمهوری اسلامی بازداشت و پس از ۴ ماه به قید وثیقه آزاد شد.

سایت صدای بازداشت شدگان می نویسد: پخشان عزیزی زندانی سیاسی کُرد و اهل مهاباد که سال گذشته در تهران بازداشت و هم‌اکنون در زندان اوین تهران زندانی است، با نوشتن نامه‌ای روایت خود را از نحوه بازداشت و شکنجه‌ توسط نهادهای امنیتی بازگو کرد. او می‌نویسد: « بارها توسط بازجویان به دار کشیده شده‌ام». شکنجه‌هایی که قطره‌ی کوچکی از تاریخ است، مشت‌های گره کرده بازجو به عنوان دولتمرد که هر بار اقتدارش را به رخ می‌کشد، نعره‌ای که بازفریاد می‌شود، چرا کتمان حقیقت می‌کنی؟!

او می نویسد: سلولی که ماه‌هاست با خونریزی‌های مکرر و اعتصاب مداوم در وضعیت وخیم سلامتی‌اش با آن تنهاست. غیر از تحلیل نیرو جهت تخلیه اطلاعات کار دیگری نیز هست؟! با خود با صدای بلند این را تکرار می‌کند قطره کوچکی از دریایی بزرگ که جریانش اجتناب ناپذیر است. پاهایش را ماساژ می‌دهد تا بتواند سر پا بایستد. بلند می‌شود. می‌افتد. پیش بینی ناپذیر هم نیست راه افتاده‌ایم با این افت و خیز‌ها. معنای زندگیمان این است، دردی که نکشد، انسان را قوی‌تر می‌کند. زندگی درمرز بود و نبود را با تمام وجودمان حس کرده‌ایم، زیسته‌ایم. تمامی فعالیت و تلاشم در راستای خدمت رسانی و ادای دین تاریخی نسبت به تجارب زیسته‌ام وسرکوب‌های تاریخی‌ام بوده که صد البته اعتقاد راسخ دارم به این که راه درست رسیدن به یک جامعه دموکراتیک نیز اساساً از اتخاذ شیوه‌ای دموکراتیک برای برساخت جامعه اخلاقی – سیاسی‌ای است که مردم خود مسائل اجتماعی را به مشورت می‌گذارند، دغدغه‌شان کنند و راه حل بیابند. مشارکت حداکثری مردم در حل مسائل جامعه انسجام اجتماعی و راه برون رفت از بحران خواهد بود و این عین زندگی با علم زن است که تحقق دموکراسی به تحقق آزادی منجر خواهد شد.