براساس این اعلام، آغاز سال یا لحظه تحویل سال، لحظه عبور مرکز خورشید از نقطه اعتدال بهاری نیمکره شمالی است. همیشه نوروز (اول ماه فروردین) بر روز اول بهار منطبق است. این لحظه، به‌طور دقیق و بر اساس محاسبات نجومی تعیین می‌شود. تقویم‌نویسان برای تثبیت دائمی نوروز بر روز اول بهار از «روش تعیین تاریخ نوروز تحویلی» استفاده می‌کنند. در این روش ابتدا لحظه‌های ظهر حقیقی (ظهر شرعی) و لحظۀ تحویل سال حقیقی (لحظۀ اعتدال بهاری) را برای نصف‌النهار رسمی ایران( ۵/۵۲ درجۀ شرقی نصف‌النهار گرینویچ) که در شرق تهران واقع است، محاسبه و سپس آن‌ها را با یکدیگر مقایسه می‌کنند.

اگر لحظه تحویل سال، بین بعد از ظهر سیصد و شصت و پنجمین و قبل از ظهر سیصد و شصت و ششمین روز سال واقع شود، سیصد و شصت و ششمین روز سال را نوروز، و سال تمام شده را عادی به حساب می‌آورند و اگر لحظه تحویل سال، در بعد از ظهر سیصد و شصت و ششمین روز سال واقع شود، سیصد و شصت و هفتمین روز سال را نوروز، و سال تمام شده را کبیسه به حساب می‌آورند.

بررسی‌های انجام‌شده نشان می‌دهد که کبیسه‌های تقویم هجری شمسی تثبیت شده نیستند و به‌صورت هر چهار و گاهی هر پنج سال یکبار اتفاق می‌افتند.

با این همه غم در خانه دل،... اندکی شادی باید که گاه نوروز است

جشن های ملی و مردمی همواره انگیزه هایی برای شادی و شادمانی مردم بوده و هستند. جشن های ملی در بسیاری از زمان ها و به ویژه نزد ایرانیان، همچون ابزاری بسیارکارآ برای کارزار در برابر ظلم و ستم بوده اند در بالابردن توان پایداری آنان در برابر دشمنان فرهنگی، به فراوانی کاربرد داشته اند.

همچنان که در «کامل التواریخ» آمده است که: «...در برگزاری جشنها ...، احساسات میهنی به اوج می رسید و دستگاه ها را به بیم و ترس و چاره اندیشی وا می داشت....»

بنابرچنین انگیزه های درخور ارزشی، ایرانیان در هرزمان و هرجای که می زیسته یا می زیند، برای پاسداری و نگهداری از جشن هایشان از هیچ کوششی فروگذار نکرده اند و در این راه از جان و مال خود مایه می گذارند.

ناگفته نماند که ایرانیان به مناسبت فرارسیدن جشن نوروز ازغم و کینه و دشمنی دوری جسته، همزمان با خانه تکانی و پالودن خانه هایشان، خانه تکانی روانی نیز می کنند و مهرو آشتی و دوستی و یاری و یاوری را جایگزین قهر و دشمنی و کین می نمایند. نگاهی ژرف به این انگیزه ها، به آسانی هرانسان ژرف نگری را با ارزش جشن نوروز آشنا می کند و اهمیت هر چه بیشتر و با شکوه تر برگزار نمودن آن را روشن می سازد.

فیلم زیر: نوروز نماد پایداری و ایستادگی ملت کهنسال ما در درازنای تاریخ است. در تواریخ سیستان آمده است: «وقتی که سپاهیان «قتیبه»، سیستان را به خاک و خون کشیدند، مردی چنگ نواز، در کوی و برزن شهر که غرق خون و آتش بود، از کشتارها و جنایات «قتیبه» قصه ها می گفت و اشک خونین از دیدگان آنانی که بازمانده بودند، جاری می ساخت و خود نیز، خون می گریست ... و آنگاه بر چنگ می نواخت و می خواند:

با این همه غم در خانه دل
اندکی شادی باید که گاه نوروز است...