خجسته باد هشتم مارس، روز جهانی زن.

دهۀ کنونی، جنبش آزادیخواهی و برابری طلبانهٔ زنان جامعهٔ ما را آشکارا، برجسته کرده است. برآمد یک جنبش پایدارِ اجتماعی به گستردگی سراسر شهرهای ایران، نشان داده است که بیدادِ همه جانبۀ رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی، امری دیرین و به قدمت تاریخ برپایی این چرخهٔ تباهی و ستم است.

بی حقوقیِ زنان در جمهوری اسلامی چنان ژرف است که بازتاب آن در همهٔ مناسبت ها و رویکردهای زندگی فردی و همگانی، بیرحمانه نمود دارد و سبب بیتابی وجدانِ آزادۀ جامعهٔ ماست.

در جنبشی که نام «زن، زندگی، آزادی» به خود گرفت، حرکت دلیرانۀ میلیون ها زن، پایه های حاکمیت رژیم اسلامی را به شدت، به لرزه درآورد و بار دیگر به مردم جهان نشان داد که جمهوریِ پلید اسلامی نمی تواند بر گرایش و برآمد پایدارِ پیکار زنان برای برابری و آزادی، چیره شود.

اکنون جمهوری اسلامی، با ایجاد فضای ارعاب، سرکوب و اعدام، به ویژه فشار همه جانبه به زنان نویسنده، هنرمند و کنشگران سیاسی، بیهوده می کوشد که این جنبش بزرگ را خاموش کرده و از حرکت رو به گسترش آن، جلوگیری کند.

از آن هنگام که کلارا ستکین روز هشتم مارس را به عنوان «روز جهانی زن» در سال ۱۹۱۰ مسیحی به ثبت رساند، بیش از یک سده می گذرد. در این بازهٔ زمانی، زنان با مبارزه ای پیگیر در همهٔ زمینه های زندگانی اجتماعی، دستاوردهای بسیاری داشته اند، اما هنوز راهی دراز و دشوار در پیش است و راهپیمایی در این مسیر همدلی و همراهی همهٔ انسان های آزاده را در تمام عرصه های مبارزه می طلبد.

در این میان، موج خروشان عدالت و برابری خواهی زنان ایران در برابر استبداد دینی و ستمبار حاکم را سر باز ایستادن نیست و زنان، به عنوان محروم ترین بخش جامعۀ ما، بیش از پیش به نابودی این گردونهٔ بیداد و نابرابری، کمر بسته اند.

ما تردیدی نداریم که پیروزی زنان در چشم اندازِ نزدیک است؛ با این آروزمندی که آنان به جایگاه درخور و شایستهٔ خود در این روزگار مردسالار دست یابند تا شوره زار محیط آلوده به تبعیض و نابرابری به گلستانی سرشار از زیبایی و امید فراروید. چنین باد!