بنا به همین وضعیت، دیکتاتور بزرگ علاوه بر بسیج همه‌جانبه دستگاه تبلیغاتی‌اش، از شروع دیماه حداقل سه‌بار حول مقوله انتخابات سخنرانی کرده است.

خامنه‌ای گفت: در هر جایی که به هر دلیل مانع حضور مردم در صحنه شده‌اند، دشمن خرسند شده است. از شگرد‌های آنها برای خارج کردن مردم از صحنه تلاش رسانه‌های بیگانه برای مأیوس کردن مردم و بخصوص جوانان از آینده است. تعمیم یا بزرگ‌نمایی نکات منفی، ترویج بی‌فایده بودن حضور در فعالیت‌های سیاسی و انتخابات، و به رخ کشیدن کمبود‌ها و سختی‌های اقتصادی از جمله فعالیت‌های تبلیغاتی دشمن است.

از سوی دیگر محسن هاشمی رفسنجانی در واکنش به رد صلاحیت های گسترده گفته: افرادی که معمولا به حضور معتدلین در کشور راضی نیستند، تمایل ندارند انتخابات درست شکل بگیرد؛ این افراد تمایلی به حضور نیرو‌های معتدل ندارند بلکه می‌خواهند تندرو‌ها باشند تا کشتی را سوراخ کنند.

ناظران می گویند: کاملا مشخص بود که سیاست‌های خامنه ای مبنی بر خالص سازی با شکست مواجه خواهد شد؛ مشخص بود که نظام فاقدِ پائین‌ترین اعتبارِ سیاسی است و دلیل آن‌هم به نارضایتی بالای مردم از حکومت برمی‌گردد.

قصد خامنه ای با آوردن رئیسی آن بود تا بدون کم‌ترین تنش‌ها و مخالفت‎های ظاهریِ درونی، به جان مردم بی‌افتد؛ می‌خواست سیاستِ تسویه‌حساب نهائی با جامعۀ اعتراضی را در پیش گیرد و بقول خویش بساطِ اعتراضات ضد حکومتی را برچیند. ولی امروز می بیند که این امری محال و قطعا برابر با هدایتِ نظام به سمت سقوط است.

از مشارکت مردم خبری نخواهد بود!

برای درک وضعیت رهبر درمانده نظام باید نگاهی به مجموع بحران‌هایی که وی با آن دست به‌گریبان است، انداخت. در آتش‌افروزی منطقه‌ ای تیک تاک زمان نگرانش می‌کند و با طولانی شدن جنگ غزه، نیروهای نیابتی‌اش از هر طرف زیر ضرب هستند. در برابر مردم معترض مستأصل است و در استیصال جز پرونده‌ سازی و تبلیغ و نصب بیلبورد و بنر چاره‌ای نمی‌یابد. جایگاه خودش هم حتی در بین مزدورانش چنان متزلزل شده که مجبور شده است برای بالا بردن قیمتش نزد آنها هذیان بگوید و لابلای خاطره‌گویی به قول باورمندان مذهبی کفرگویی کند که زبان من بود ولی حرف خدا بود!

اما همه اینها هیچ تاثیری ندارد و دانه‌درشت‌ترین آخوندها هم به او گوشزد می‌کنند که اگر با این دست فرمانی که تا الان آمدیم برویم سقوط قطعی‌ است.