پس از یک هفته فاجعه‌بار که طی آن آنجلینا رینر استعفا داد و پیتر ماندلسون از سمت سفیر بریتانیا در واشنگتن برکنار شد، تعدادی از نمایندگان گفتند اگر انتخابات محلی و انتخابات ولز در ماه مه آینده بد پیش برود، احتمال بروز چالش بسیار بالاست. برخی گفتند تنها چیزی که فعلاً از استارمر محافظت می‌کند فقدان توافق بر سر یک جانشین واحد است.

یکی از نمایندگان گفت: نظر شخصی من این است که زمان به‌سرعت می‌گذرد. گاهی برای افرادی که نیت بسیار خوبی دارند چنین اتفاقی رخ می‌دهد، اما ممکن است از آن نقطه عطف عبور کنید و دیگر نتوانید بهبود پیدا کنید.

این در حالی است که لوسی پاول که پس از جدایی راینر از کابینه اخراج شد و قرار است به عنوان معاون جایگزین او شود، خواستار «تغییر فرهنگ» در داونینگ استریت که او آن را بیش از حد جناحی و مستعد خطا توصیف می‌کند، شده است.

تنها نماینده‌ای که به‌طور علنی اعلام کرده که استارمر باید برود، کلایو لوئیس است؛ یکی از منتقدان دائمی دولت از جناح چپ حزب.

نماینده نورویچ جنوبی به بی‌بی‌سی گفت: استارمر در همان سال اول کنترل را از دست داد. ما این امکان را نداریم که با کسی که به طور فزاینده‌ای برای این کار مناسب به نظر نمی‌رسد، به مسیر ادامه دهیم.

اما متحدان استارمر خواستار حفظ تناسب دیدگاه‌ها هستند. یکی از آنان گفت: هیچ‌کس نسبت به بزرگی چالش یا ضرورت بهتر شدن بی‌اطلاع نیست. ما می‌دانیم زمان سختی است و نمایندگان نگران اکثریت‌های انتخاباتی‌شان هستند. ما بیش از هر کس دیگری آگاهیم که اوضاع بسیار متشنج است.

این موضوع در آستانه یک هفته احتمالاً دشوار دیگر برای استارمر پیش می‌آید؛ هفته‌ای که شامل سفر رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ به بریتانیا است؛ فردی به‌شدت غیرقابل‌پیش‌بینی و نامحبوب در میان نمایندگان کارگر. رئیس‌جمهور آمریکا و همسرش ملانیا سه‌شنبه شب وارد می‌شوند و جیمز روسکو – جانشین موقت ماندلسون به‌عنوان سفیر بریتانیا در آمریکا – از آن‌ها استقبال خواهد کرد.

با توجه به اینکه روحیه کلی حزب کارگر بسیار پایین توصیف شده است، بخشی از خشم متوجه مورگان مک‌سوینی، رئیس دفتر استارمر، شده است که به خاطر دفاع اولیه دفتر نخست‌وزیری از مندلسون – چیزی که یک منبع دولتی آن را تکذیب کرد – و به خاطر مرکزیت‌داشتن در یک جناح محدود و باندی که در قدرت قرار دارد، مورد سرزنش قرار گرفته است.

یکی از وزرا گفت: «تنها فردی که از ۲۴ ژوئیه [سال گذشته] تاکنون در همه تصمیمات بد حضور داشته، مورگان است. شاید نخست‌وزیر مدام افراد اشتباه را کنار می‌گذارد.»

اما دیگر نمایندگان، حتی برخی که معمولاً وفادارند، روزبه‌روز بیشتر تردید می‌کنند که آیا استارمر می‌تواند حزب را از وضعیت کنونی و سقوط در نظرسنجی‌ها نجات دهد یا خیر.

یکی از نمایندگان وفادار گفت: مشکل، خود کی‌یر است. او هیچ قدرت قضاوتی ندارد، هیچ تلاشی برای صحبت با نمایندگان – چه برسد به وزرا – نمی‌کند. نمی‌دانم وضعیت چطور قرار است بهبود یابد؛ مگر اینکه کی‌یر تغییر شخصیت کامل بدهد و اوضاع را به‌طور اساسی عوض کند. برای نخستین بار شروع کرده‌ام به فکر کردن که آیا او رهبر حزب در انتخابات بعدی خواهد بود یا خیر.

یکی دیگر از نمایندگان گفت: تا حالا همه‌چیز بر اساس شرایط خود کی‌یر پیش رفته و ما هرچه او خواسته انجام داده‌ایم—به‌جز اصلاحات رفاهی—و همین باعث شده در نظرسنجی‌ها به‌طور کامل به قعر سقوط کنیم. او همه را در تمامی سطوح عوض کرده و باز هم همه‌چیز همان مسیر را می‌رود. تنها نتیجه می‌تواند این باشد که نخست‌وزیر قدرتی قضاوتیِ به‌شدت ضعیفی دارد.

یکی از نمایندگان تازه‌وارد سال ۲۰۲۴ گفت: در حال حاضر فضای حزب در پارلمان اصلاً خوشایند نیست. تنها فردی که در حوزه انتخابیه‌ام از کی‌یر استارمر کمتر محبوب است، ریچل ریوز است.

چند نفر نیز به تغییرات کابینه در هفته گذشته به‌عنوان منبع دیگری از نارضایتی اشاره کردند؛ هم از نظر جناح‌بندی و جانب‌داری از متحدان استارمر و مک‌سویینی، و هم به دلیل اینکه کسی منطق جابه‌جایی گسترده وزرا برای پست‌های کابینه را درک نکرده است.

برای بسیاری از نمایندگان مجلس، لحظه کلیدی بعدی کنفرانس حزب کارگر در لیورپول در این ماه خواهد بود؛ جایی که آنها امیدوارند نشانه‌هایی از تغییر را ببینند.

یکی از آنان گفت: من هرگز ندیده‌ بودم که حال و هوای حزب کارگر پارلمانی تا این حد بد باشد. اعضای معمولاً وفادار خشمگین هستند.