سه شنبه، 21 مرداد ماه 1404 = 12-08 2025
روزنامه داخلی: خامنه‌ای با جهل راهبردی نظام را در محاصره قرار داده است
رادیو فرانسه در گزارشی گفت: سفر علی لاریجانی به منطقه در میانهٔ پیشروی آمریکا تا مرزهای شمالی ایران تلاشی است برای مهار حلقهٔ فشاری که از قفقاز تا مدیترانه، جمهوری اسلامی را در محاصره گرفته است. «راه ترامپ» در قفقاز جنوبی، با گذرگاهی تحت کنترل آمریکا، حضور مستقیم واشنگتن را به مرزهای ایران می‌رساند. در چنین چشم‌اندازی، سفر لاریجانی تلاشی است برای کاستن از شتاب حلقهٔ فشاری که از شمال و غرب و مدیترانه بر جمهوری اسلامی بسته می‌شود؛ حلقه‌ای که اگر مهار نشود، می‌تواند هم زمان سه جبههٔ حیاتی تهران را از اختیارش بیرون براند.
جهل راهبردی!
نظام ولایت فقیه نمونه تمام‌عیار یک حکومت بنیادگرای شکست‌خورده و آبروباخته است؛ حاکمیتی که از نخستین روزهای استقرارش به جای تأمین رفاه و پیشرفت مردم، سرمایه‌های ملی را صرف پروژه‌ای کرد که ستون اصلی بقایش بوده: جنگ‌افروزی و صدور تروریسم. این همان روشی است که «جوزف گوبلز» وزیر تبلیغات هیتلر برای بقای دیکتاتوری‌ها تجویز می‌کرد: یافتن یا ساختن دشمن دائمی، شعله‌ور نگه‌داشتن فضای جنگی و منحرف کردن افکار عمومی از مشکلات واقعی.
تولید انبوه موشک و پهپاد نه با هدف دفاع ملی، بلکه به‌عنوان ابزار صدور بحران ایجاد شده است. سپاه پاسداران این سلاح‌ها را به لبنان، یمن و عراق ارسال کرده و حتی در سوریه و لبنان کارخانه موشک‌سازی ایجاد کرده است. این سیاست، در عمل ایران را به انبار باروت خاورمیانه بدل کرده است.
سخنان یدالله اسلامی، روزنامه‌نگار و نماینده سابق مجلس، در مقاله‌ای با عنوان «جهل راهبردی» در روزنامه داخلی "ستاره صبح"، اعترافی گویا بر شکست این راهبرد است. او به صراحت می‌نویسد که سیاست‌های کلان نظام بر غفلت و درک نادرست از واقعیت‌های جهانی بنا شده است؛ این‌که مقامات کشور، با تصمیماتی چون حمله به سفارت‌ها، تصویب قوانین ضدبرجام و تغییر مسیر مذاکرات از مستقیم به غیرمستقیم، در عمل کشور را به انزوا کشانده‌اند.
اسلامی اعتراف می‌کند که حتی در صحنه امنیتی نیز حکومت شکست‌خورده است. او می‌گوید: اسراییل چنان نفوذ و جاسوسان خود را سامان داده که مقامات نظامی در نخستین لحظه‌ها جان خود را از دست دادند. این غافلگیری برای نظام مدعی اقتدار، به‌گفته او، نتیجه غفلتی طولانی و جهلی راهبردی بوده که سردمداران کنونی از جمله قالیباف در شکل‌گیری آن نقش داشته‌اند.
از نکات قابل توجه این است که این روزنامه‌نگار و نویسنده در ادامه تأکید می‌کند که محکومیت جهانی جنگ در غزه به‌معنای حمایت از نظام ولایت فقیه نیست. به‌عبارت دیگر حکومت نمی‌تواند از این رهگذر برای خودش کیسه بدوزد. این جملات، اعترافی است که شعارهای چند دهه‌‌ای «حمایت از فلسطین» را بی‌اعتبار می‌کند و نشان می‌دهد که ایجاد جریانی موسوم به «محور مقاومت» چیزی جز ابزاری تبلیغاتی برای سرپوش گذاشتن بر فساد داخلی نبوده است.
اسلامی هم‌چنین به فرصت‌سوزی‌های فاجعه‌بار نظام در عرصه منطقه‌ای اشاره می‌کند و می‌گوید: از جمله در بحران ارمنستان و آذربایجان که ایران می‌توانست جایگاه مؤثری داشته باشد، اما با «جهل راهبردی» این میدان را به رقبای بین‌المللی واگذار کرد. جهل راهبردی سبب شد که میدان به آمریکا واگذار شود و حالا دالان زنگزور دالان ترامپ شود. جهل راهبردی منافع ایران را قربانی منافع دیگران می‌کند. و برای فلسطین که یک موضوع عبری-عربی و غربی است سرزمین ایران را به ویرانی می‌کشاند.
آنچه این روزنامه‌نگار داخلی، «جهل راهبردی!» می‌نامد، در واقع شکست کامل استراتژی صدور تروریسم و جنگ‌افروزی است که ۴دهه مبنای بقای جمهوری اسلامی بوده است. صدور تروریسم و بحران شاید در کوتاه‌مدت به ولایت فقیه امکان داده باشد که با شعارهای «مقاومت» و «دشمن‌تراشی» مخالفان خود را سرکوب کند، اما در درازمدت نتیجه‌ای جز انزوای بین‌المللی، فرسایش اقتصادی و شکست کامل در افکار عمومی و جهانی به‌جا نگذاشته است.
جمهوری اسلامی، به‌رغم صرف هزینهٔ صدها میلیارد دلار از سرمایه مردم، نتوانسته جایگاهی پایدار در منطقه یا جهان برای خود بسازد. «جهل راهبردی» نه یک اشتباه مقطعی، بلکه ذات یک ساختار استبدادی و بنیادگرا است که برای بقا نیازمند جنگ و دشمن‌تراشی است؛ و شکست این سیاست، شکست کل نظام است.
English SummaryAli Larijani's visit to the region is seen as an attempt to counter the pressure surrounding Iran, particularly as U.S. influence extends to its northern borders. The report highlights the Iranian regime's failure to secure national interests, focusing instead on militarization and terrorism, which has turned Iran into a regional powder keg. Journalist Yadollah Islami criticizes the regime's strategic ignorance, noting that its policies have led to international isolation and internal corruption. He argues that the regime's long-standing reliance on conflict and enemy creation has ultimately resulted in its failure to establish a stable position in the region.
