لوییجی کولانی، طراحی خودرو را نه به عنوان یک رشته مهندسی، بلکه به چشم یک هنر مجسمه‌سازی می‌دید. او که در زمینه آیرودینامیک و هنر تحصیل کرده بود، با رد خطوط تیز و زوایای مرسوم خودروها، به اشکال ارگانیک و روان روی آورد. خودروهای مفهومی او برای شرکت‌هایی چون فیات، بی‌ام‌و و مزدا، اغلب بیشتر شبیه موجودات بیولوژیک بودند تا ماشین‌های مکانیکی، و اکثر آن‌ها هرگز به تولید انبوه نرسیدند.

او فلسفه خود را «طراحی بیودینامیک» نامید و با ماشین‌ها طوری رفتار می‌کرد که گویی توسط طبیعت شکل گرفته‌اند. با وجود اینکه تولیدکنندگان، ایده‌های او را غیرعملی می‌دانستند، کولانی به ساخت خودروهای منحصر‌به‌فرد، اتاقک کامیون، دوچرخه و حتی پیانوهایی ادامه داد که همگی امضای منحنی‌شکل او را داشتند. اگرچه طرح‌های او به‌ندرت آن‌طور که باید عمل می‌کردند، اما میراث بصری ماندگاری از خود برجای گذاشتند.