![]() ![]() ![]() دوشنبه، 26 آذر ماه 1403 = 16-12 2024با بحران انرژی بزودی بحرانهای اجتماعی یقه نظام را خواهد گرفت![]() آیا می دانیم که امسال ۹۰ درصد برق جدید جهان از نیروگاه های انرژی های تجدید پذیر است؟ ولی در جمهوری اسلامی در بر پاشنه نیروگاه فسیلی می چرخد؟ با کدام گاز؟ آیا میدانیم که کشور مصر با قراردادی ۸ میلیارد دلاری با زیمنس آلمان حدود ۲۰۰۰ کیلومتر راه آهن سریع السیر با همه تشکیلات در دست ساخت دارد و ما سالیانه ۸ میلیارد دلار هزینه اضافی سوخت ماشین های غیراستاندارد ایران خودرو و سایپا را می دهیم؟ مدتها این مشکلات را گفتیم و نوشتیم. جواب دادند سیاه نمایی نکنید. خود تحقیری نکنید. اما امروز ابر بحران انرژی، یقه همه را گرفته است و امیدواریم که به راه حل ها توجه کنند و گرنه به زودی زود، بحران های اجتماعی یقه نظام را خواهد گرفت. جمهوری اسلامی و اَبَر بحران انرژی سیامک بهاری: تجسم و معنای واقعی فروپاشی زیرساختهای یک کشور و اَبَر بحران انرژی، به وضوح در وضعیت فاجعه بار روزهای اخیر خودنمایی میکند. حاصل سیاست اقتصادی دزد سالار حکومت اسلامی، ماجراجوییهای نظامی و هستهای، شکستهای پی در پی عمق راهبردی حکومت سالهاست سر از سفرههای خالی، بیکاری و گرانی با نبود برق و آب و امکانات گرمایشی، درآورده است و دیگر دارد جامعه را در عمق فاجعه فرو می برد. بر گنجی از دومین ذخیره گاز و سومین ذخیره نفت جهان، میلیونها مردم در تاریکی و بی برقی، در سرمای جانسوز زمستان گرفتار شدهاند. ۲۶ استان کشور در بحران فرو رفته است! قطع مکرر برق و کمبود سوخت، از خانه تا کلاس درس، مؤسسات و بازار، گریبان جامعه را گرفته است. حکومت قادر نیست حتی چند ساعت گرمایش کلاسهای درس را تامین کند. به بهانه سرما ادارات را هم تعطیل میکند تا بلکه موقتآً مصرف سوختی را که نمیتواند مهیا کند پایین بیاورد. علیرغم ناتوانی در تأمین سوخت نیروگاههای مازوت سوز و تولید روزانه صدها هزار تن گاز مسموم و آلودگی زیست محیطی، میگویند مازوت هم نداریم که به نیروگاهها تزریق کنیم. خاموشیهای مکرر و کمبود برق و سوخت گریبان صنایع سنگین چون فولاد، سیمان و صنایع فلزی را هم گرفته است. دومینوی فروپاشی زیرساختها، فرسودگی خطوط حامل انرژی، دیگر غیرقابل جبران شده است. مدتهاست کار از هشدار به عواقب ناترازی حاملهای انرژی گذشته است. اینکه چگونه کمبود چند هزار مگاوات برق و چند میلیون لیتر سوخت به یک ابر بحران خرد کننده بدل شده است و مدام وضع بدتر میشود، برای مردم روشن است. کل جامعه از کارگران تا معلمان و بازنشستگان معترض هزار بار فریاد زدهاند. "نه حاکم، نه دولت، نه مجلس، نیستند به فکر ملت"، "کشور ما دزدخونهست، توی جهان نمونه است". جامعه میداند و به درستی مسبب و عامل بقای این فاجعه را انگشت نشان کرده است. شعارهای شبانه فریاد بلندی است که چرا باید پول خاموشی را ما بپردازیم!؟ از هزینههای میلیاردی جنگی و نیابتیها، هزینههای مؤسسات مفتخور مذهبی و آقازادهها و ماشین سرکوب بپردازید. راه خاتمه دادن به تمامی حرمانهای بیپایان کنونی، اعتراض همگانی و سنگر خیابان است. شور و حرارت و انرژی که نابودی جمهوری اسلامی و این سرمای جانسوز را یکجا خرج گرمای پیروزی و خوشبختی و رفاه جامعه خواهد کرد.
|