یک زندانی سیاسی کُرد که به خاطر حضور در اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» در شهر بوکان و تهیه دارو و امکانات درمان برای مجروحان سرکوب اعتراضات پردامنه در این شهر، ۲۸ فروردین ۱۴۰۲ بازداشت شد، با اتهام‌هایی مواجه شده که می‌تواند منجر به صدور حکم اعدام برای او شود.

رزگار بیگ زاده بابامیری، مردی که بیش از ۶۰۰ روز است در زندان به‌طور غیرقانونی و در شرایط نامشخص در انتظار عدالت است. این مرد ساده که تنها هدفش کمک به مجروحان انقلاب «زن، زندگی، آزادی» در بوکان بود، در یک اقدام غیر انسانی به اتهاماتی بی‌اساس مواجه شد که هیچ‌گاه آن‌ها را نپذیرفت.

در ۲۷ فروردین ۱۴۰۲، ماموران اطلاعاتی او را از خانه‌اش ربودند و چهار ماه در حبس انفرادی تحت شکنجه قرار دادند. به‌حدی که پرده گوشش پاره شد، اما هدف بازجویان همچنان مشخص بود: وادار کردن او به اعتراف به جرایمی که مرتکب نشده بود. یکی از اتهامات بزرگ که به او نسبت داده شد، قتل یکی از اعضای بسیج در خیابان بود؛ اما در واقعیت، رزگار هیچ ارتباطی با این حادثه نداشت. تنها کاری که او انجام داده بود توزیع دارو برای کمک به مجروحان انقلاب بود.

پس از آنکه ماموران اطلاعاتی یک دستگاه استارلینک از خانه‌اش به دست آوردند، او را بدون هیچ مدرکی متهم به هدایت اعتراضات و قتل یکی از اعضای بسیج در بوکان کردند. این اتهامات ساختگی که تنها برای سرکوب و فشار بیشتر بر او ایجاد شده بود، هیچ‌گاه از سوی رزگار پذیرفته نشد.

او همچنان در زندان مرکزی ارومیه تحت شرایطی غیر انسانی نگهداری می‌شود، و در حالی که هیچ دلیلی برای بازداشت او وجود ندارد، صدای او هنوز در جامعه بی‌پاسخ مانده است. این داستان تلخ و بی‌رحمانه نشان می‌دهد که چگونه یک انسان می‌تواند تنها به‌خاطر اعتراض به ظلم و فساد، قربانی شکنجه و زندان شود.

زمان آن رسیده است که صدای این زندانیان بی‌صدای سیاسی را بشنویم و برای عدالت و آزادی آن‌ها فریاد بزنیم.

بر اساس کیفرخواست صادره از شعبه ۱۰ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب ارومیه، بیگ‌زاده بابامیری در پرونده‌ای که ۱۳ متهم دیگر هم دارد به محاربه، بغی، اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی و استقلال کشور، تامین مالی تروریسم، تبلیغ علیه نظام، جاسوسی و همکاری با دول متخاصم، داشتن تجهیزات اینترنت ماهواره‌ای (استارلینک)، داشتن سلاح غیرمجاز، عضویت در گروه‌های غیرقانونی و آمریت در ترور متهم شده است.

اتهاماتی که به گفته خانواده این زندانی سیاسی و به نقل از وکیل او، در جریان جلسات دادگاه که به صورت ویدیو کنفرانس برگزار شده، به تمامی از سوی بیگ‌زاده رد شده و او تنها پذیرفته که برای کمک به درمان مجروحان سرکوب «خیزش زن، زندگی، آزادی»، برای آن‌ها دارو تهیه کرده و به شکل ناشناس به دست‌شان رسانده است و یک دستگاه استارلینک هم برای استفاده شخصی خریده است.

ژینو بیگ‌زاده بابامیری، دختر این زندانی سیاسی در گفتگو با ایران اینترنشنال با اشاره به این‌که بیش از ۶۰۰ روز از زندانی‌شدن پدرش گذشته است، گفت پدرش در یکی از ملاقات‌ها با خانواده به آن‌ها گفته از طرف او تاکید کنند، هر اعترافی از او گرفته شده زیر شکنجه بوده و او بی‌گناه است: «پدرم گفت:‌ من عضو یا هوادار هیچ حزب و گروهی نیستم، هیچ کار ضد انسانی، خشونت‌آمیز و مجرمانه‌ای مرتکب نشده‌ام و تنها جرم من، کار انسان دوستانه تهیه و رساندن دارو برای مداوای مجروحان اعتراضات ۱۴۰۱ در بوکان بود. من مدافع حقوق بشر هستم.»