ایران؛ چرا در گزارش بانک جهانی به علل اصلی فقر اشاره نشده است؟
در اوایل آذرماه ۱۴۰۲ بانک جهانی گزارشی درباره تشدید هولناک فقر در ایران منتشر کرد که در رسانههای حکومتی بازتاب چندانی نیافت. گزارشی که تمامی فقر حاکم بر ایران را به دو علت تحریمها و کرونا مصادره کرده است و نسبت به عوامل حکومتی این فقر هولناک سکوت کرده است!
سکوتی که اگر ناشی از جهل و بیاطلاعی نباشد ناشی از سیاست مماشات با جمهوری اسلامی و سیاستهای ضدمردمی و تروریستی آن است، گزارش مطلقاً از عواملی مانند تقسیم ظالمانه درآمدها توسط رژیم خامنه ای اسمی نمیبرد.
گزارش بانک جهانی مطلقاً از تخصیص بیش از ۶۰درصد بودجه ایران به شرکتها و بنیادهای متعلق به خامنهای و سپاه و آستان قدس صحبت نمیکند.
گزارش بانک جهانی حتی از یک اشاره به هزینههای چند ده و چندصد میلیاردی صدور تروریسم و جنگافروزی های رژیم به کمک باندهای مسلح تروریستیاش در منطقه هم خودداری میکند!
آنهم در شرایطی که رژیم خامنه ای از زبان بالاترین سران و سرکردگانش پیوسته مدعی میشود که تحریمها را مدتهاست که دور زدهاند و متقابلا دولت بایدن هم مکررا در حال آزاد کردن داراییهای بلوکه شده ایران است.
اکنون با در نظر گرفتن این مقدمه نگاهی کنیم به گزارش بانک جهانی درباره گسترش هولناک فقر در ایران آخوندزده: ۱۰میلیون نفر از جمعیت ایران در فقر کامل فرو رفتهاند. نابرابری های اجتماعی تشدید شده است و چهل درصد مردم ایران در معرض فقر هستند...
این گزارش که اولین ارزیابی رسمی این نهاد از فقر در ایران ۸۵میلیونی ایران در دوران حاکمیت آخوندهاست میگوید، غوطهور در این تناقضات پایه ای اما ناگزیر اعتراف میکند؛ مشکلات اقتصادی در ایران یکی از عوامل تظاهرات سراسری در سال گذشته بود. با این همه این گزارش اعتراف میکند مدیریت بهتر درآمدهای نفتی میتوانسته این فقر را کاهش دهد! کاری که مطلقاً خامنهای از آن گریزان است!