«به نام خدای رنگین کمان
کیان قشنگم بیا و مروری کنیم خاطرات دقیقا یکسال پیش رو، همون شب قشنگی که تصمیم گرفتیم که به رسم هرساله، برای خوشحال کردن بچه ها و دورهم بودن همه‌ی فامیل، شبِ سیزده بدر رو توی کوهستان بگذرونیم تا صبحِ قشنگی رو آغاز کنیم وسیزدهمان در طبیعت زیبا بدر شود. شب شد، زدیم ومو رقصیدیم، دنیا به کام ما بود.
یادته آشِ دوغی که بابا ساعت ۲شب پخت تا گرممون بشه. از خوشحالی وبازی دوست نداشتی بخوابی، وخیلی هم اصرار داشتی قبل از طلوع خورشید بیدارت کنم تا اولین اشعه های خورشید که از پشت کوه نمایان میشه رو ببینی، و چه خوب که دوست داشتنی هایت را تجربه میکردی. الان که نیستی برات تا صبح بیدار می‌مونم به انتظار طلوع خورشید، وصبح سیزده را کنارتو بدر می‌کنم و مثل همیشه سبزه گره می‌زنم برای آرزوهای قشنگمان. امسال آرزوی همه متفاوت ست، تو هم گره بزن عزیزکم.»