آنها به او یادآور می‌شوند، حواست به انزوای بین‌المللی، قهر جامعه جهانی، وخامت اوضاع ساختاری و آمادگی مردم ستمدیده برای قیام تکان‌دهنده هست؟ مبادا تاکتیک‌های نادرست اتخاذ کنی و روند امور را درک نکنی، که در این صورت وای به حالت!

یکی از تازه‌ترین نمونه‌های این هشدارها مربوط به یکی از اصلاحاتی هاست که خود نیز صاحب رسانه است. او در مورد انزوای بین‌المللی نظام و مواجهه مردم دنیا به‌ویژه در دوران قیام گسترده ملت مصیبت‌دیده ایران به خامنه‌ای هشدار می‌دهد.

صاحب روزنامه «ستاره صبح» با دادن درس‌هایی درباره نظام بین‌الملل به خامنه‌ای یادآور می‌شود که «وضع اقتصاد مردم نسبت به نیم‌قرن گذشته بدتر شده است»، «فیلترینگ در اربعین و عراق نیست، اما در ایران برقرار است»!، «کشور به‌خاطر حمایت از جنگ غزه، تحریم‌های بیشتری را متحمل شده و مردم هم از نظام حمایت نمی‌کنند و مخالف جنگ هستند»، و «سیاستمداران حاضر نیستند چشم‌هایشان را باز کنند و تغییرات خاورمیانه، جهان و مردم ایران را ببینند».

او در ادامه می‌گوید، در شرایط مشابه، امام خمینی جام‌زهر را نوشید؛ پس تو نیز دست از پا خطا نکن و شعله‌های جنگ خانمان‌سوز را روشن نکن: هوا پس است، صبر کن!

او تنها فردی نیست که این هشدارها را به خامنه‌ای می‌دهد. حتی با انتصاب پزشکیان و چند روز سرگرمی با واژه «وفاق ملی» نیز کار به جایی نرسیده و ارکان اقتصاد و معیشت مردم روزبه‌روز وخیم‌تر شده است. گرانی نان و زمینه‌سازی برای گران کردن لبنیات و حامل‌های انرژی نیز رخ داده است.

از این‌رو، دلسوزان نظام پیوسته به خامنه‌ای وضعیت وخیم کنونی و وخیم‌تر شدن شرایط در آینده را یادآوری کرده و خواهان تسلیم و عقب‌نشینی او هستند: «اگر قرار است تحول مثبتی رخ دهد، باید به تغییر در استراتژی و تاکتیک تن دهیم. تغییر استراتژیک، بازسازی روابط با جامعه جهانی است. ایران در حوزه‌های انرژی، نفت و گاز، راه و ساختمان، مناطق آزاد و خودرو با مشکلات بزرگی روبه‌رو است و رشد اقتصادی نیاز به سرمایه‌گذاری خارجی دارد».

داود سوری، کارشناس اقتصاد به‌سادگی توضیح می‌دهد که درخواست ۲۰۰ میلیارد دلاری پزشکیان برای حل بحران اقتصادی چقدر خام‌اندیشانه است. به‌گفته او، کشوری که چندین برابر این مبلغ را هدر داده و در گرداب معضلات پیچیده گیر افتاده، اکنون محتاج ۲۰۰ میلیارد دلار است. «اما آیا این مبلغ می‌تواند موجب رشد اقتصادی پایدار شود؟

دنیای اقتصاد می نویسد: این امر نیازمند تغییرات ساختاری و سیاستی عمیقی است که اهمیت آنها شاید از داشتن ۲۰۰ میلیارد دلار هم بیشتر باشد. مشکل اصلی زمانی جدی‌تر می‌شود که بدانیم پزشکیان برای اجرا به همان کارگزارانی وابسته است که در فضای فساد رشد یافته و برخی از آنان صاحب منافع شده‌اند».