در این مطلب که به قلم سفیر ولفگانگ ایشینگر رئیس بنیاد کنفرانس امنیتی مونیخ درج شده، آمده است:... در مورد ایران، چالش اصلی که باید به آن پرداخته شود این است که آیا به‌دلیل علاقه ما به احیای توافق هسته‌ای، تحریم‌های سفت و سخت‌تر اعمال کنیم یا در مورد نقض حقوق‌بشر فعلی رژیم خویشتن‌داری کنیم.

در اینجا، پاسخ باید یک «نه» واضح باشد! طبیعتاً نگرانی‌های جدی در زمینه حفاظت از معاهده بین‌المللی منع گسترش سلاحهای هسته‌ ای هم‌چنان وجود دارد. با این حال، اکثر کارشناسان بر این باورند که شانس احیای برجام مدتها قبل از شروع ناآرامی‌ها در ایران به پایین‌ترین حد خود رسیده بود و تهران اصلاً تمایلی برای موافقت با پیش‌نویس پیشنهادی حاضر نشان نداده است.

علاوه بر این، امضای توافق با تهران در این زمان سیگنال کاملاً اشتباهی را ارسال می‌کند، زیرا هرگونه امتیازی از سوی غرب ممکن است در حمایت از رژیم به نظر برسد و سیلی به‌صورت ایرانیانی باشد که برای آزادی خود می‌جنگند و در زندان هستند.

بنابراین، غرب نباید در اعمال تحریم‌های بیشتر علیه رژیم ایران تردید کند. و در حالی که اقدامات فعلی برنامه‌ریزی شده توسط اتحادیه اروپا تا حدودی نصفه نیمه به نظر می‌رسد، این اتحادیه باید در عوض اتحاد و سرسختی نشان دهد...