...گسستن زنجیرها آرزوی من است، رهایی برده گان و عزت بزرگان آرزوی من است، شکوه شب و حرمت خورشید را گرامی می دارم، پس تا هست شب‌های تان به شادی و روز‌هایتان راز دار رهایی باد. این فرمان من است، این واژه‌ها وصیت من است. آنکه آدمی را از ماوای خویش براند، خود نیز از خواب خوش رانده خواهد شد. تا هست هوادار دانایی و تندرستی باشید. من چنین پنداشته، چنین گفته و چنین خواسته ام. فرمانروایی که همدل مردمان خویش نباشد، سیه روزتر از همیشه سرنگون خواهد شد. پس از قول من بگوئید، به جباران این جهان بگوئید که از ظلمت خویش حتی پلاس پاره ای نخواهند برد. هشدارتان می دهم، اوکه به کشتن آزادی می آید، هرگز از هوای اهورا خوشبو نخواهد شد، بخشوده نخواهد شد و بزرگ نخواهد شد. بی عاقبت اوکه بر پریشانی مردمان حکومت کند بی فردا و اوکه بر درمانده گان حکومت کند. شهریاری که نداند شب مردمانش چگونه به صبح میرسد گورکن گمنامی است، که دل به دفن دانایی بسته است. ما از کمین گاه اهریمنان خواهیم گذشت، ما ظالمان زمین را در هم خواهیم شکست، ما زندگی را ستایش خواهیم کرد، آزادی را و عدالت را ستایش خواهیم کرد، ما ظالمان زمین را درهم خواهیم شکست...