آدينه، 20 خرداد ماه 1401 = 10-06 2022چرا وضعیت اعتیاد در ایران روز به روز بدتر میشود؟دکتر سعید صفاتیان تحلیلگر اعتیاد که خود سابقه سیاستگذاری در حوزه اعتیاد را داشته است درباره اعتیاد کودکان و نوجوان میگوید: در کشور ما آمار تفکیکشدهای درباره درصد و تعداد کودکان و نوجوانان معتاد وجود ندارد در واقع این آمار برای مسئولان مربوطه اهمیت زیادی ندارد در نتیجه برنامهریزی هم صورت نمیگیرد. وقتی هم برنامهریزی نباشد، سن اعتیاد پایین میآید و به نوجوانی میرسد؛ موضوعی که درجامعه کاملا مشهود است، کافی است نگاهی به پارکها انداخته یا با خانوادهها صحبت کنید. او علت دسترسی و دستیابی آسان به مواد مخدر را سازماندهی و انسجام شبکههای قاچاق مواد و تبلیغ و خرید و فروش آسان این مواد در فضای مجازی دانسته و تاکید میکند: درحال حاضر قیمت مواد مخدر بسیار ارزان است و حمل و نقل آن هم راحتتر از گذشته است. این تحلیلگر اعتیاد ادامه میدهد: تابو اعتیاد در جامعه شکسته شده و نوجوانان و حتی سایر مصرفکنندگان مواد این موضوع را به راحتی علنی میکنند که این علت این موضوع نیز ضعف در برنامههای پیشگیری است. وقتی برنامه جدی درباره اعتیاد وجود ندارد، مدارس در اینباره سکوت کردهاند و هیچ مدیر مدرسهای جرات نمیکند برنامه پیشگیری از اعتیاد برگزار کند، دانشآموز نمیتواند اطلاعات درستی به دست بیاورد در نتیجه کنجکاوی خود را با استفاده از اطلاعات غلطی که از گروه همسالان خود میگیرد اقناع میکند و در چنین وضعیتی ممکن است به سمت مواد هم برود. او بر این موضوع تاکید میکند که مسئولان مربوطه نتوانستهاند کنجکاوی نوجوانان را درباره مصرف مواد مخدر مهار کنند. نوجوان میخواهد بداند مصرف گل یا حشیش چه تاُثیری روی او میگذارد یا اگر شب امتحان ریتالین مصرف کرده و تا صبح بیدار بماند آیا امتحانش ۲۰ میشود. وی با انتقاد از عملکرد ستاد مبارزه با مواد مخدر میگوید: این ستاد وظیفه هماهنگی دستگاههای متولی را بر عهده دارد، اما با وجود میلیاردها تومان بودجهای که در این مورد در کشور صرف میشود اما بیشتر ناهماهنگی میشود و معکوس عمل میکند. مجموعه این عوامل باعث میشود که یک نوجوان به سمت مصرف مواد رفته و با توجه به دسترسی آسان و شبکهسازی قوی برای خرید و فروش مواد اعتیاد کودکان و نوجوانان شکل بگیرد. وی با بیان اینکه در ایران علاوه بر بحث کنجکاوی، احساس ناامیدی هم در مصرف مواد توسط این گروه سنی تأثیر بسیاری دارد، اظهار میکند: نوجوان امروز نسبت به آینده شغلی، تحصیلی، ازدواج و به صورت کلی زندگی آیندهاش ناامید است. در رسانهها آمار تحصیلکردگان بیکار را مشاهده میکند، وضعیت اقتصادی و تنگنای خانواده را از این منظر درک میکند و شاهد شکاف طبقاتی است. مسئولان اقتصادی کشور وقتی برنامهریزی میکنند به تبعات اجتماعی آن اهمیت نمیدهند، اما تبعات این برنامه در جامعه جمع میشود و به صورت آبشار راه میافتد و در نهایت یک نوجوان را پایین کشیده و روح و ذهنش را بهم میریزد. به گفته این تحلیلگر اعتیاد، نبود شادی نیز به ناامیدی منجر میشود یعنی وقتی کودک شاد نباشد باید یکجوری خودش را تخلیه کند. اگر هورمونی به بدنش نگاه کنید باید آندروفین و آدرنالین در بدنش ترشح شود، اما وقتی نشاط نیست یا پولی برای خرج کردن و تفریح ندارد، با خودش فکر میکند و ترشح آندروفینش بالا میرود و میل به مصرف مواد پیدا میکند. اولین چیزی هم که به او تعارف میشود مواد است. او اظهار میکند: علت اعتیاد از کشورهای خارجی نمیآید بلکه مجموعه همین عوامل است که مسئولان به راحتی از کنار آن میگذرند. سیاستگذاران و مسؤلانی که در سمتها و سازمانهای مختلف مانند آموزش پرورش، وزرات بهداشت و آموزش عالی حضور دارند از کنار برخی موارد به راحتی عبور میکنند در صورتی که اگر همین چیزهای ساده را کنار هم بگذارند میشود دلیل اعتیاد که باید برایش راه حل پیدا کنیم. ۱۵ درصد از معتادان زن هستند این تحلیلگر با اشاره به کودکان دارای والدین معتاد میگوید: اعتیاد چند دلیل اصلی دارد دلایل جسمانی، اجتماعی و خانوادگی. کودکی که مصرف مواد توسط والدین و دوستانشان را میبیند با هر ۳ عامل اعتیاد مواجه شده و در نتیجه ریسک مصرف مواد در او بیشتر است. شخصیت چنین کودکی در آینده متزلزل و ضد اجتماعی میشود و اگر در بهترین حالت بتوانیم اعتیادش را کنترل کنیم که بعید است، درمان شخصیت ضداجتماعی او بسیار سخت خواهد بود و احتمال بالایی دارد که در آینده تبدیل به فردی بزهکار شود. به باور این درمانگر اعتیاد برنامههای پیشگیری از اعتیاد هزینهها آن را در آینده کاهش میدهد، اما این برنامهها طولانیمدت هستند مسالهای که باعث شده مدیران حوزه پیشگیری از اعتیاد از این برنامهها دوری کنند. وی همچنین حضور مدیران فاقد تخصص در عرصه پیشگیری از اعتیاد را یکی دیگر از مشکلات این حوزه دانسته و عنوان میکند: چنین فردی نه متخصص این کار است و نه میتواند برنامه پیشگیری ۵ ساله را اجرایی کند و نه نظر کارشناسی را قبول دارد. ما کارشناسان زیادی در سطح ملی و بین الملی در حوزه درمان و پیشگیری از اعتیاد داریم، اما چند نفر از این افراد در ستاد مبارزه با با مداد مخدر یا وزرات بهداشت به جلسات میروند؟ حقیقت آن است که درها به روی این افراد بسته است، چون واقعیتهای جامعه را میگویند و این مدیران از واقعیتهایی که این افراد میگویند خوشش نمیآید. وضعیت اعتیاد در کشور روز به روز بدتر میشود صفاتیان با تاکید براینکه روز به روز وضعیت اعتیاد در کشور بدتر میشود: تصریح میکند: هر مدیری که میگوید وضعیت و آینده اعتیاد در کشور خوب است، لطفا یک جلسه هماندیشی با حضور دستگاههای متولی ترتیب دهد تا ما روبروی این فرد بنشینیم و حرفهایمان را بزنیم تا مشخص شود که حرفهای کدام یک از ما درست است. مدیران اصلا وارد بحث با کارشناسان و متخصصان یا کسی مثل من که ٣٠ سال در این حوزه کار کردهام نمیشوند. رویداد24
به اشتراک بگذارید:
|