شیخ بهایی از ماجرای سوریه رفتن عبدالله و روایاتش از حضور در صف مدافعان حرم چنین می‌گوید: یکسری اول رفت سوریه و برگشت. بعد از بازگشت، دیدیم این بچه مثل اسپند روی آتش است. دائم می گفت دوباره بروم. با دیدن اوضاع آنجا، طاقت ماندن در اینجا را نداشت. پدر و مادر را راضی کرد و باز هم رفت سوریه و طولی نکشید که گفتند پر زده است. وقتی بار اول از سوریه برگشت، می‌گفت: «جایتان خالی؛ در حرم خانم زینب(س) نماز خواندم.» مکه اش را رفت. کربلا هرسال می رفت. پیاده روی اربعین را می‌رفت و سوریه‌اش را هم رفت و زیارت کرد. چه ذوق و شوقی داشت و می گفت: «قربان مظلومیت خانم زینب(س) چقدر حرمش خلوت بود. به خاطر اوضاع جنگ حرمش زیاد زائر ندارد.» خدا انشاالله کمک کند که زودتر سوریه آزاد شود و خانم حضرت زینب(س) هم تنها نباشد. وقتی می‌رفت، می‌گفت:«می‌رویم تا انشاالله سوریه را از چنگال امریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها نجات دهیم.»