کارگران، تشکل های کارگری و مردم زحمتکش
همچنان که خود اطلاع دارید عثمان اسماعیلی یکی از اعضای هیئت اجرایی و سخنگوی کمیته دفاع از کارگران مهاباد در روز 10/6/94 در شعبه اول دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان سقز به اتهام عضویت در کمیته دفاع از کارگران مهاباد محاکمه شد.
عثمان اسماعیلی در دادگاه از طبقه کارگر و همه ستم دیدگان دفاع کرد و عضویت در کمیته دفاع را امری طبیعی برای خود و همه کارگران دانست.
کارگران :
بعد از یک و نیم ساعت محاکمه توسط قاضی شعبه اول دادکاه انقلاب سقز آقای سید جعفر رحیمی با تسلیم این دفاعیه محاکمه پایان یافت.

ریاست محترم دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان سقز 10/6/94

با ادب و احترام:
احتراما" اینجانب اعثمان اسمعیلی فرزند اسماعیل متولد 1341 متهم در پرونده شماره 9409988741900147 به استحضار می رسانم که از بچه گی تا امروز کارگر (ساختمانی) بودم و دوش به دوش هم طبقات خودم به کار ساختمانی مشغول بودم و از هیچ گونه بیمه تامین اجتماعی و یا درمانی برخوردار نیستم. از جانب دولت هم هیچ کمکی دریافت نکرده ام و با توجه به اینکه کارگر ساختمانی یک شغل سخت و زیان آور است، ما کارگران هیچ گونه امنیت شغلی هم ندارم.
جناب قاضی:
چرا وقتی که من از حقوق خود و هم طبقه ای هایم دفاع می کنم جرم محسوب می شود؟
چرا باید کسانی که از حقوق و مطالبات کارگران دفاع می کنند، باید زندانی شوند؟
این در حالی است که دولت ها باید حق هر گونه تشکل کارگری را به رسمیت بشناسند و رسانه های خبری در اختیار آنان قرار دهند. نماینده کارگران باید در میان خود کارگران انتخاب شوند و هیچ ارگانی حق جلوگیری از برگزاری مراسمات کارگری نباید داشته باشند.
اضافه سودی که از دسترنج ما کارگران به وجود می آید باید به مصرف رفاهیات مردم برسند.
چرا باید سرمایهدارانی که از دسترنج ما کارگران ملیاردها ملیارد تومان سود به جیب می زنند و در بهترین وضعیت زندگی می کنند. تا به امروزهیچ ارگانی نتوانسته با آنان مقابله کنند و هر زمان خودشان دوست داشته باشند سرمایه خود را به آن قسمت و یا آن شهر دیگر انتقال می دهند؟
اما یک کارگر نمی تواند از سادهترین امکانات زندگی برخوردار باشد.
به نظر من کسانی که کارگران را استثمار می کنند باید دادگاهی علنی شوند. نه ما کارگران که برای زنده ماندن به هر کاری تن می دهیم؟!!
من صادقانه اعلام می کنم که در یک سال مالی خود و پسر بزرگم تنها یک ماه کار داشتیم و بقیه سال بیکار و با حداقل زندگی کرده ایم. این تنها برای ما نیست بلکه این مشکل کل جامعه ایران است که هزاران نفر کارگر بیکار وجود دارد و حتی توان پرداخت اجاره بهای منزل مسکونی خود را ندارند.
من به عنوان یک کارگر از جناب عالی چند سئوال دارم.
آیا تا به حال سری به مناطق فقیر نشین زدید؟ آیا تا به حال تنها یک بار به میدان کارگران ساختمانی مراجعه کرده اید؟ آیا تا به حال با یک کارگر که بعد از ساعت ها انتظار در میادین شهر روبرو شده اید که با دست خالی به خانه برمیگردد؟ آیا به شهرک های صنعتی مراجعه کردهاید و آن را دیدهاید که کارگران در بعضی موارد 10 ماه و یا بیشتر حقوق معوقه دارند و به همین دلیل شیرازه خانواده آنان از هم پاشیده است؟
من به عنوان یک کارگر آن را با گوشت و پوست لمس کردهام و به همین دلیل است که برای رهایی طبقه کارگر از وضعیت نامناسب موجود مبارزه کرده و میکنم.
جناب قاضی من این را میدانم که شما خود هم مزدبگیر هستید و اگر 10 ماه به شما حقوق پرداخت نکنند چه عکسالعملی نشان می دهید. در حالی که صاحب خانه از شما اجاره بها را می خواهد و مغازه سر کوچه شما درخواست طلبش را می کند؟؟
وقتی من این را لمس کردهام بنابراین تا آخرین قطره خون با نابرابری مبارزه خواهم کرد. شما امروز میتوانید من را به هر چند ماه و یا چند سال حبس محکوم کنید. اما من وجدانم راحت است و میدانم که در آن جامعه نابرابر هیچ گونه جرمی مرتکب نشدم که مردم از من شاکی باشند. شما امروز من را به اتهام تبلیغ علیه نظام محاکمه می کنید، این درحالی است که من هیچ گونه تبلیغی علیه نظام نکردم و تنها از حقوق خود و همه طبقههایم دفاع کرده ایم. به نظر من وظیفه هر انسان آگاه این است که به هم طبقههای خود آگاهی دهد و این وظیفه امروز بر دوش من است که در هیچ مدرسه و یا دانشگاهی تحصیل نکرده ام.
من از لابه لای کتاب ها این آگاهی را به دست نیاورده ام، بلکه از درد و رنج طبقه کارگر و نابرابری های اجتماعی جامعه آن را به دست آورده ام .