محل سکونت این خانواده که به “مه ملاری” معروف است، متشکل از چند اتاق مجزاء است که در دل کوه قرار گرفته است. اتاق ها با استفاده از فضای غار که زبان محلی اشکفت گفته می شود و همچنین با کمک گرفتن از یک یا دو دیواره سنگی و سیمانی شکل گرفته اند و سقف خانه نیز پیش آمدگی کوه است.

روبروی این این دهکده کوچک دره ای بزرگ قرار گرفته است.

از قدمت دقیق سکونت این خانواده در این محل اطلاع دقیقی در دست نیست اما به گفته محلی ها بیش از ۵۰ سال است که این افراد در این مکان زندگی می کنند و شغل آنها دامپروری است و به همین دلیل است که ساکنان این غار محل زندگی خود را تغییر نداده اند.

یکی از درخواست های این خانواده از مسئولان، برق است و علیرغم اینکه سیم های برق بر فراز این مکان عبور کرده است اما مسئولان اداره برق توجهی به درخواست های مکرر این خانواده نداشته اند.