پنجشنبه، 17 مهر ماه 1393 = 09-10 2014
وضعیت پژوهشگری موسیقی، فقیرتر از گذشته
وی که پژوهشگر و مورخ موسیقی معاصر ایران است، وضعیت پژوهشگری موسیقی در یک سال گذشته را فقیرتر از گذشته ارزیابی کرد و اظهار داشت: «وضعیت کنونی در این عرصه از دولت دوم آقای خاتمی شروع شد و به مرور ادامه پیدا کرد.
«وقتی دانشجویی، حاضر است قیمتی چه بسا بالاتر از نسخه اصلیِ کتاب، پرداخت کند با این توجیه که کتاب را بخرم که چه شود، دیگران چه می توان گفت.» این نکته را «میرعلیرضا میرعلی نقی» در گفت‌وگو با «آفتاب» بیان کرد.
وی که پژوهشگر و مورخ موسیقی معاصر ایران است، وضعیت پژوهشگری موسیقی در یک سال گذشته را فقیرتر از گذشته ارزیابی کرد و اظهار داشت: «وضعیت کنونی در این عرصه از دولت دوم آقای خاتمی شروع شد و به مرور ادامه پیدا کرد. در این شرایط، معمولا نخستین اتفاقی که رخ می‌دهد، کاهش بودجه موسسات تحقیقاتی است. با این وجود اگرچه کارهای اندکی در این حوزه، صورت می گیرد اما خوشبختانه آنها هم، مطلوب هستند مشروط بر آنکه، تداوم یابد. آن هم به ویژه برای پژوهشگرانی که به شکل آزاد فعالیت می کنند، عدم تامین مالی، خستگی را بر تن شان می‌گذارد. اما با این وجود همچنان ممیزی‌های دست و پاگیر در عرصه کتاب‌های موسیقی وجود دارد.
این پژوهشگر موسیقی ادامه داد: شاید به آن دلیل است که همچنان افرادی با همان طرز فکر گذشته هستند که اجازه نشر آزاد افکار را نمی دهند. اما باید به این دوستان، تفهیم کرد که دوره سختگیری‌های بیجا تمام شده و کسی قصد دارد فرهنگ و هنر پیش از انقلاب را برگرداند. آن هم در شرایطی که تیراژ کتاب‌ها 500 تا هزار نسخه هستند و اگر هم قرار باشد القایی صورت بگیرد، این ماهواره ها هستند که خوراک مسموم تولید می کنند نه پژوهشگران این سرزمین.»
وی درباره عدم خرید کتاب و نبود فرهنگ مطالعه در جامعه تصریح کرد: «وقتی دانشجویی، حاضر است قیمتی چه بسا بالاتر از نسخه اصلیِ کتاب، پرداخت کند با این توجیه که کتاب را بخرم که چه شود، دیگران چه می توان گفت. هزاران اندیشمند، از مشروطه به این سو، بیش از صد سال است که می کوشند به مردم ایران بگویند که کتاب بخوانید اما ظاهرا کسی نمی خواهد.»
میرعلی نقی افزود: «مشکل، دولت نیست. مشکل مردم ما هستند که اساسا شفاهی نگر بوده و هر نوشته‌ای که تولید فکر و اندیشه می کند را تحقیر می‌کنند و در بهترین حالت، سراغ نشریات زر رفته و ترجیح می دهند رادیو گوش کنند و تلویزیون تماشا نمایند. پس ریشه عدم مطالعه را باید در فرهنگ مردمی جست که تعداد عناوین کتاب‌ها از میزان تیراژ، افزونتر است. راحت بگویم که مردم ایران، نمی خواهند که فرهنگ شان ارتقا پیدا کرده و ترقی نمایند.»
