حال سينما در شهرستان ها وخيم است

نگاهي به وضعيت تماشاي فيلم در تهران و شهرستان ها؛

روزنامه مردمسالاری: در حالي که در چند سال گذشته بر تعداد سالن هاي سينما در تهران اضافه شده، اما هنوز هم شهرهايي هستند که در آن جا سالن سينما وجود ندارد. شهرهايي که از داشتن يک سالن سينما نيز محروم هستند.
تصور کنيد مدام شنيده مي شود که سينما يکي از تفريحات متداوم مردم است و حداقل روزهاي تعطيل، مردم سينما را جزو برنامه هاي تفريحي خود قرار مي دهند.با اين حال خيلي از شهرستان ها و استان ها با مشکل عدم سالن هاي سينما روبرو و فاقد سالن هستند.
با يک بررسي اجمالي، مي‌توان گفت که هيچ ردي از تأثيرات افزايش رويکرد و نيز بودجه فرهنگ و هنر در مهم ترين عرصه کشور محسوس نبوده و حاکي از استمرار مظلوميت فرهنگ و هنر است، چرا که در اغلب حوزه‌هاي زيرمجموعه فرهنگ و هنر همچون سينما، همچنان مشکلات بسياري هست.
طبق بررسي هاي آماري در فضاي مجازي، از 870 شهر ايران، تنها 80 شهر سينما دارند! و اين در حالي است که حداقل به هفتصد سينما در سراسر کشور نياز داريم و تا سه هزار سالن نداشته باشيم نمي توانيم به استاندارد ها نزديک شويم.
در اين ميان حرف هاي زيادي هم مبني بر کمبود سالن هاي سينما در شهرها شنيده مي شود. موضوعي که پخش‌کنندگان نيز با آن همنوا هستند و از اين امر ابراز نارضايتي مي‌کنند.
با اين حال در شهر بزرگ تهران در طول سال با ساخت و ساز هاي پرديس سينمايي روبرو هستيم؛ نه اينکه اين اتفاق خوشايند نباشد اما بحث اينجاست که چطور مي شود هنوز هم شهرهايي از سالن سينما بهره مند نباشند.پيش از هر چيز آنچه اهميت دارد بررسي اين موضوع است که چه تعداد از شهرها فاقد سالن سينما هستند.
در اين ميان عليرضا سجادپور در دوره اي که مدير اداره نظارت و ارزشيابي بود، اعلام کرد که تعداد شهرهاي فاقد سينما هستند، به سه و يا چهار شهر مي رسد. اکثر شهرها از سالن سينما بهره مند هستند و يک سالن سينما فعال دارند.
اما واقعيت موضوع ديگري را به ما گوشزد مي کند که اگر طبق صبحت هاي او هر شهري يک سالن سينما داشت، پس در طول سال آنچه شهرستان ها از برآورد هزينه فروش و اکران فيلم خرسند بودند هم نتيجه مي داد!
کافي است وقتي به يکي از کلان شهرها يا شهرستان‌هاي ايران سفر مي‌کنيد نگاهي به اطراف بيندازيد و به‌دنبال سالن‌هاي سينماي آنجا باشيد. اگر يکبار اين کار را کرديد متوجه عمق فاجعه مي‌شويد! در وهله اول شايد به ذهن برسد به خاطر پرديس‌هاي چشم نواز سينمايي که چند سالي است در پايتخت شروع به کار کرده‌اند اين همه دلزدگي از ديدن سينماهاي ديگر شهرها به شما دست مي‌دهد اما در نگاهي عميق‌تر متوجه مي‌شويد که واقعا تفاوت بسيار زيادي بين سينماهاي تهران با شهرستان‌ها وجود دارد آن هم در شرايطي که اهالي سينما از وضعيت فعلي سالن‌هاي نمايشي در پايتخت اعتراض سر مي‌دهند! مصطفي شايسته تهيه کننده سينما در نگاهي به وضعيت سينماهاي شهرستان‌ها و کمبود سالن در آنها به خبرگزاري فارس گفته بود: در حال حاضر استان‌هاي مازندران و گيلان در تمام بخش‌هاي خود نياز به ساخت سينما دارند. همچنين استان‌هاي اردبيل، آذربايجان شرقي و غربي، لرستان، سمنان، خراسان‌هاي جنوبي و شمالي، سيستان و بلوچستان و هرمزگان همه به سالن احتياج دارند به‌دليل اينکه يا فاقد سالن نمايش هستند و يا اگر سالني در آنها وجود دارد از کيفيت مناسب برخوردار نيست. شايسته در ادامه به اين موضوع اشاره کرده بود که از بين سالن‌هايي که در حال حاضر در اين شهرستان‌ها موجودند تنها 15 سالن است که امکان پخش فيلم در آنها وجود دارد.
پرديس بسازيم يا سينما؟
به گزارش هنرآنلاين، با توجه به تجربه‌اي که در اين چند سال پرديس‌هاي سينمايي با خود همراه داشته اند به‌نظر مي‌رسد ساخت اين مکان‌ها کارايي بيشتري نسبت به سينما داشته باشد چراکه امکان بهره‌وري بيشتري براي سرمايه‌گذاران خواهد داشت. شايسته در اين خصوص گفته است: در حال حاضر مي‌توانم بگويم ساخت سالن‌هاي سينما به تنهايي کارايي ندارد و منجر به اتفاق خاصي نمي‌شود. پرديس‌هاي سينمايي که متشکل از يک مجموعه هستند مانند پرديس زندگي، اريکه ايرانيان، ملت، آزادي، جوان و... مي‌توانند هم براي سينماي ايران مفيد باشد و هم براي انجام کارهاي ديگر. سالن‌هاي سينماي ما بايد به آخرين تکنولوژي روز از نظر صندلي‌ها، نور، صدا و... مجهز باشند و اين طور نباشد که هزينه هنگفتي را صرف ساخت سينمايي کنيم که وقتي در انتها مورد بازديد قرار مي‌گيرد ببينيم فاقد تمام اين ويژگي‌هاست.
در همين زمينه هنرمندن زيادي مشکل عدم فروش فيلم هاي خود را کمبود سالن سينما مي دانند.حميد مدرسي از جمله ديگر تهيه کنندگان سينما است که به سايت سوره مهر گفته بود،مقوله‌ي پخش مستقيماً به مراکز فرهنگي پخش که همان سالن‌هاي سينما هستند برمي‌گردد. پس از انقلاب، برخي از سالن‌هاي سينما از بين رفت، بخش عمده‌يي از آن‌ها به دست حوزه‌ي هنري افتاد و تعدادي را بخش خصوصي اداره کرده است. ما متأسفانه در زمينه‌ي سالن سينما بسيار فقيريم و براي کشوري مثل ايران که در عرصه‌ي سينما در دنيا افتخارات زيادي کسب کرده و صاحب نام و اعتباري شده، خوشايند نيست که براي 70 ميليون نفر تنها چند سالن با کيفيت نسبتاً خوب داشته باشد. در کشوري مانند فرانسه براي هر فيلم در زمان نمايش، حدود 5 هزار نسخه کپي مي‌زنند، ولي در ايران بالاترين آمار 50 کپي است و تازه تهيه‌کننده و پخش‌کننده با ترس و لرز اين کار را مي‌کنند. مطمئن باشيد مادامي که ما در زمينه‌ي سينما و سالن‌سازي با اين شيوه پيش برويم، واحد پخش فيلم به همين صورت عقيم خواهد ماند. البته گويا مديران فرهنگي براي احداث سالن‌هاي سينما قول‌هايي داده‌اند و کارهايي هم صورت گرفته است.
محسن علي اکبري تهيه کننده سينما نيز پيش از اين به هنر آنلاين گفته است،مشکل اصلي سالن سينماست. بايد تعداد سينما‌ها افزايش يابد يا دست کم تعداد گروه‌ها به 8 يا 10 برسد تا اين تعداد فيلم به پرده سينماها برسند.براي رفع اين مشکل بايد سرعت سالن‌سازي‌‌مان بيشتر از اين باشد.