واقعیت امر این است که هم اکنون بیش از تلاش برای رسیدن به توافق قطعی تا پایان زمان گام اول توافقنامه ژنو( 29 تیرماه)، باید بر روی خود توافق احتمالی و جزئیات آن متمرکز شد. مقامات وزارت امور خارجه آمریکا طی هفته های اخیر واژه "تصمیمات دشوار" را به کاربردی ترین واژه در سیاست هسته ای خود در قبال کشورمان تبدیل کرده اند. جان کری صراحتا عنوان کرده است که جهت رسیدن به توافق نهایی ایران باید تصمیمات دشوار اتخاذ کند. منظور کری از تصمیمات دشوار، عبور ما از خطوط قرمز ترسیم شده است. بدیهی است که در صورت اصرار ایالات متحده آمریکا بر رویکرد فعلی خود و سکوت و انفعال دیگر اعضای 1+5 در تغییر رفتار واشنگتن، اساسا توافقی نهایی میان طرفین در کار نخواهد بود. با توجه به اینکه هنوز تدوین متن توافقنامه آغاز نشده و اختلافات میان طرفین نیز در بسیاری از مسائل کلی و جزئی به قوت خود باقی مانده است، کار سخت و بسیار دشواری تا رسیدن به توافق در 20 جولای (29 تیر) در پیش است. باید این حقیقت را پذیرفت که مذاکرات وین 4، احتمال رسیدن طرفین به توافق تا مهلت مذکور را کاهش داده است. با این حال هنوز نمی توان احتمال رسیدن به توافق تا این تاریخ را به طور کامل منتفی دانست. شاید یک "گذار استراتژیک" یا "تغییر فوری و هرچند ناخواسته " در مواضع آمریکا بتواند معادله را تغییر دهد.