در مقابل مسئولان رژیم بی شرمانه و با ضد و نقیض گویی، منکر ضرب و شتم زندانیان شدند. بازیگران جنایت در زندان اوین، در برابر موج نفرت گسترده حتا شهامت دفاع از جنایت خود را هم نداشتند. در ابتدا جلاد اسماعیلی رئیس سازمان زندانها همه رویداد را نفی کرده و خبر پخش شده را دروغ اعلام کرد. وی حتا منکر وجود گارد در رندان در آن زمان شد.

جلاد پورمحمدی که در قتل عام زندانیان سیاسی شُهره خاص و عام است، در سمت وزیر دادگستری دولت حسن روحانی بر خلاف همقطارش خبر را تایید کرده و با پررویی می گوید:«یکی دو نفر از زندانیان دچار جراحت مختصری شدند.».

صحنه گردانان حفظ منافع نظام، که در همان روز حمله به بند 350 اوین، یک فعال سیاسی کُرد، سمکو خورشیدی را اعدام کردند، با قربانی کردن زندانیان سیاسی در حال چینش سناریویی هستند که واقعیت این سرکوبی وحشیانه را لاپوشانی کنند. سرکوبگران مدعی شده اند که در زندان تلفن همراه پیدا شده و زندانیان خبرهای دروغ به بیرون منتقل می کرده اند.

اگر خبرهای منتشر شده در مورد زندانهای رژیم «دروغ» است، چرا کارگزاران رژیم اجازه بازدید از زندانها توسط آقای احمد شهید و نمایندگان عفو بین الملل را نمی دهد.

یورش به بند 350 زندان اوین، یورشی سازمانیافته در واکنش به رویدادهای پیش آمده مانند توافق ژنو، قطعنامه راهبردی پارلمان اروپا، عدم صدور ویزا برای طالبی و.....است. تمامی مسئولان رژیم در این جنایت سهیم هستند. همصدا با خانواده های زندانیان سیاسی و همراه با زندانیان معترض می خواهیم که رویداد خونین در بند 350 زندان اوین توسط نهادهای بین المللی مدافع حقوق بشر رسیدگی شود و احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل بتواند از زندانهای جمهوری اسلامی دیدن کند.