امير كاووسي، معاون مركز تحقيقات مديريت تعمير و نگهداري روسازي دانشگاه تربيت مدرس در گفت‌وگو با ايسنا اظهار كرد: به دليل افزايش قيمت قير بسياري از سوء استفاده‌كنندگان به دنبال قيرهاي دفن شده در سال‌هاي گذشته رفته‌اند و با استفاده از روغن سوخته يا روغن بازيافته آنها را 40 درصد پايين‌تر از قيمت فعلي مي‌فروشند كه با توجه به نياز شديد به قير و سهم سنگين قير در هزينه‌هاي راهسازي عده‌اي به ناچار از اين قير خريداري مي‌كنند كه به جاي دوام چندين ساله فقط دوام چند ماهه دارد و عواقب منفي را به دنبال خواهد داشت.

وي با بيان اينكه وقتي يك بشكه نفت خام در پالايشگاه فرآوري مي‌شود، محصولات سبكي مثل بنزين و نفت توليد مي‌كند و حدود 20 تا 30 درصد آن به صورت قير باقي مي‌ماند، اظهار كرد: با توجه به اينكه در زمان جنگ پالايشگاه‌هاي زيادي فعاليت مي‌كردند، پروژه‌هاي راهسازي و ساختمان‌سازي آنچنان فعال نبودند و به ناچار پالايشگاه‌ها، قير را در مخازن يا در بيابان‌ها انباشت مي‌كردند.

كاووسي ادامه داد: قيرهايي كه از اين روش استخراج مي‌شوند بعد از مدتي مواد و روغن‌هاي افزودني آن‌ تبخير شده و قيري كه باقي مي‌ماند جنس بسيار سفتي دارد و انعطاف پذيري خود را از دست مي‌دهد.