«علیرضا رمضان‌پور» در این باره به ایلنا گفت: کارگران کوره پزخانه‌ها به صورت فصلی کار می‌کنند و در انتهای شهریور ماه یا مهر ماه که فصل کارشان تمام می‌شود دیگر از سوی کارفرما بیمه نمی‌شوند، بنابراین دولت باید با ساماندهی آن‌ها طرحی همچون بیمه کارگران ساختمانی یا رانندگان را برایشان در نظر بگیرد تا در ۶ یا ۷ ماهی که بیکار هستند حق بیمه‌شان را پرداخت کنند و مشمول بیمه تامین اجتماعی قرار بگیرند.

گفتنی است کارگرانی که خشت قالب می زنند در شش ماهه ابتدایی سال در کوره پزخانه ها کار می کنند زیرا به دلیل گرمای هوا در این برهه زمانی، شرایط برای خشک شدن خشت‌های قالب زده شده مساعد است.

وی ادامه داد: این مساله باعث می‌شود کارگران کوره پزخانه از خدمات دفترچه بیمه تامین اجتماعی در تمام ماه‌های سال بهره‌مند شوند و در سابقه پرداخت حق بیمه‌شان فاصله به وجود نیاید.

این فعال صنفی افزود: کارگران کوره پزخانه در بهترین حالت ممکن، ۴ ماه از سال توسط کارفرما بیمه می‌شوند. با توجه به اینکه شغلشان سخت و زیان آور است و در سابقه پرداخت حق بیمه‌شان فاصله وجود دارد باید ۲۵ سال حق بیمه پرداخت کنند تا بازنشسته شوند؛ بنابراین با یک محاسبه سرانگشتی متوجه می‌شویم یک کارگر کوره پزخانه برای بازنشستگی باید نزدیک به ۸۰ سال کار کند که عملا غیر ممکن است.

وی با انتقاد از مصوبه بازنشستگی با ۱۰ سال سابقه پرداخت حق بیمه افزود: کدام خانواده ایرانی در شرایط اقتصادی فعلی می‌تواند با حقوق ۱۰ روز در ماه که حداکثر ۲۰۰ هزار تومان می‌شود زندگی‌اش را بگذارند؟ این طرح به جز رسمیت بخشیدن به تخلفات کارفرمایان نتیجه‌ای ندارد.