مسعود باستانی، رسول بداقی، کیوان صمیمی و حشمت‌الله طبرزدی، چهار تن از زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر کرج، طی نامه‌ای به دادستان کل کشور از "فشار روانی" بر زندانیان سیاسی این زندان گلایه کرده‌اند.

نویسندگان این نامه نوشته‌اند که از یک سال و نیم پیش کلیه تماس‌های تلفنی زندانیان سیاسی با خانواده‌هایشان قطع شده و به تایید بهداری زندان در این مدت تعداد زندانیانی که مجبور به استفاده از قرص‌های اعصاب شده‌اند از حدود ۱۰ درصد به بیش از ۴۰ درصد رسیده است.

در این نامه علت مرگ منصور رادپور، زندانی سیاسی ۴۴ ساله که روز اول خرداد بر اثر سکته مغزی در زندان رجایی‌شهر درگذشت، نیز استفاده بیش از حد از قرص‌های اعصاب عنوان شده است.

این چهار زندانی سیاسی نوشته‌اند: «منصور رادپور سال ۸۹ و در بند ۳ بدون مشکل و بسیار سرحال بود، سرآشپزی ماهر برای بند سیاسی بود، کشتی‌گیر ورزیده‌ای بود و همه اینها در حالی بود که هر روز با عزیزانش ارتباط تلفنی داشت. آیا اگر آن شرایط ارتباط مستمر عاطفی و تخلیه روانی ادامه پیدا می‌کرد امروز شاهد یتیم شدن فرزندان وی بودیم؟»

منصور رادپور در دادگاه انقلاب اسلامی کرج به اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" و "همکاری با سازمان مجاهدین خلق" به هشت سال زندان محکوم شده بود.

سال گذشته تمامی زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر به بند جدیدی منتقل شدند که بر اساس گزارش زندانیان، ۳۲ سلول ۶ متری بدون در دارد. طبق همین گزارش تماس‌های تلفنی این زندانیان با خانواده‌هایشان نیز از سال گذشته قطع شده است.

نویسندگان نامه اخیر نوشته‌اند علت این انتقال و نیز قطع تلفن‌ها از سوی مسئولان بند "استفاده یکی دو نفر از زندانیان از تلفن برای قرائت بیانیه و انتقال مطالب سیاسی به بیرون زندان" عنوان شد.

این چهار زندانی سیاسی از محسنی اژه‌ای پرسیده‌اند: «آیا پس از قطع شدن تلفن، درج بیانیه‌ها و مطالب زندانیان سیاسی در سایت‌ها و رسانه‌ها بیشتر نشده است؟ آیا به کمک شنود تلفن‌های زندان، بهتر نمی‌توانید به کارهای مورد نظرتان بپردازید؟ و آیا در نظام قضاوت شما جایز است به خاطر یکی دو نفر، افراد دیگر و حتی خانواده‌ها و فرزندانشان مجازات شوند؟»