تحلیلگران معتقدند که آمریکا با تمرکز بر مساله مذاکرات می خواهد این پیام را به مردم ایران برساند که تنها راه حل مشکلات اقتصادی صلح با این کشور است، به ویژه اینکه آمریکا به طور ظاهری نشان می‌دهد که حسن نیت دارد و به دنبال صلح و دیپلماسی است و این تهران است که فرصت های صلح را می سوزاند. اما نظام جمهوری اسلامی ایران بر اساس تجربه تلخ تاریخی خود با آمریکا، معتقد است این کشور به دنبال رسیدن به توافق نیست بلکه در صدد تضعیف و تغییر نظام است.

بر همین اساس تهران مخالفت مذاکره با آمریکا است و می گوید که مذاکرات احتمالی باید تنها در حد مساله هسته ای باشد زیرا تهران معتقد است که مشکل آمریکا ماهیتی و وجودی است و تنها به یک مساله فرعی مانند پرونده هسته ای محدود نمی‌شود به همین دلیل مذاکرات فراگیر وقت تلف کردن است و به راه حل منجر نمی‌شود و اختلافات میان دو طرف مساله ای نیست که بتوان از طریق دیپلماسی آن را حل کرد.

بنابراین، تهران تحت فشار به میز مذاکره باز نخواهد گشت، مگر اینکه آمریکا تضمین‌های مشخص و محکمی در مورد پایبندی خود به توافق و لغو مؤثر تحریم‌ها ارائه دهد و از تلاش برای گسترش دامنه مذاکرات به سایر مسائل راهبردی دست بردارد. با این حال، با توجه به درگیری‌ها و سرعت تحولات در منطقه و جهان، دستیابی به این امر دشوار به نظر می‌رسد.