پنجشنبه، 6 شهریور ماه 1404 = 28-08 2025
مافیای زباله؛ آرادکوه به مرکزی شبه نظامی و امنیتی تبدیل شده است
تهران هر روز با کوهی از زباله بیدار می‌شود؛ کوهی که بی‌هیچ ظرفیت مشخصی راهی آرادکوه می‌شود و شیرابه‌هایش آرام‌آرام در دل خاک و آب‌های زیرزمینی نفوذ می‌کند. تهدیدی که هر لحظه می‌تواند به بحرانی بزرگ مبدل شود. در حالی‌که همین زباله‌ها توانایی تبدیل‌شدن به منبعی برای تولید مواد اولیه، انرژی و گاز دارند.
نکته قابل تاسف در آرادکوه آن است که کودتولیدی در این مرکز کیفیت چندانی ندارد و حتی شهرداری تهران برای فضای سبز خود از این کود کمتر استفاده می کند. همچنین دود و بخارات حاصل از زباله سوزی های غیراستاندارد هم شائبه سرطان زا بودن دارد.
نکته دیگر آنکه خبرنگاران منتقد و حامیان محیط زیست حق ورود آزادانه به این مرکز (آرادکوه) را ندارند و به مرکزی شبه نظامی و امنیتی تبدیل شده است. آیا امحای زباله های عفونی و بیمارستانی در این مرکز استاندارد است؟ آیا سگ های ولگرد حاضر در این مرکز سالم و با مجوز هستند؟ آیا مثل بسیاری از کشورهای توسعه یافته ۹۰ درصد زباله ها بازیافت می شود؟ آیا مافیای پلاستیک و طلای کثیف در این مرکز تردد و تعامل ندارند؟
آنچه که به چشم مشهود است شکل گیری مافیای پلاستیک و زباله در اطراف آرادکوه است به نحوی که زمین های کشاورزی روستاهای اشرف آباد، قمصر و مجیدآباد از بین رفته و یا تبدیل به کارگاه های غیرقانونی بازیافت پلاستیک شده اند و قوه قضائیه هم توان مقابله ندارد.
ابوعلی گلزاری، مدرس دانشگاه و متخصص مدیریت پسماند می گوید: عدم مدیریت پسماند هر سال حدود ۱۰۰ هزار میلیارد تومان به کشور آسیب می‌زند. اگر مدیریت صحیحی وجود داشت، این امر می‌توانست ۵ تا ۱۰ میلیارد دلار سود برای کشور به همراه داشته باشد.
این کارشناس محیط زیست گفت: «مدیریت پسماند الان بالای صد سال است در دنیا داره انجام میشه و بسیار پخته است و نیازی به نوآوری در این بخش نیست همان تجربیات دنیا بومی‌سازی شود کل مسئله حل شده. و نیازی به روش‌های پیچیده دانش‌بنیان نیست. در حال حاضر شیرابه‌ها بدون شک وارد آب‌های سطحی و زیرزمینی می‌شوند و شامل فلزات سنگین بالا، میکروپلاستیک بسیار زیاد و مواد آلی پایدار هستند که به راحتی از بین نمی‌روند و آسیب‌هایشان بسیار گسترده است.»
گلزاری گفت: «شهروندان دغدغه‌مند آشغال‌های خود را تفکیک می‌کنند، اما شهرداری سر کوچه آن‌ها را قاطی کرده و می‌برد. در حال حاضر، دولت هر مشکل را گردن مردم می‌اندازد؛ از کم‌مصرف کردن آب گرفته تا مدیریت پسماند که با سوءمدیریت روبه‌روست. با این حال هنوز فرصت جبران باقی است و ناچار به اقدام هستیم. مشکل اصلی نه تجهیزات است و نه انتقال پسماند، بلکه ناترازی نیروی انسانی است. تنها وقتی متخصصان واقعی پای کار باشند، می‌توان امید داشت که در مدیریت پسماند و محیط زیست تغییرات مثبت رخ دهد. ما تعداد زیادی فارغ‌التحصیل دلسوز محیط زیست داریم، اما اگر آن‌ها سر کار نباشند، هیچ اتفاقی نمی‌افتد.»
English SummaryTehran faces a daily waste crisis, with garbage accumulating and leachate contaminating soil and groundwater. This situation poses a significant threat, despite the potential for waste to be converted into energy and raw materials. The quality of compost produced at the Aradkouh facility is poor, leading the city to use it minimally for green spaces. Environmental reporters lack access to the site, raising concerns about the handling of hazardous waste and the presence of stray dogs. Experts warn that mismanagement costs Iran around 100 trillion tomans annually, while proper waste management could yield substantial profits. The key issue lies in human resources, as real specialists are needed for effective waste management.
