صادق زیباکلام، استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاحطلب معقتد است مهمتر از عملکرد دولت باید به مساله سرمایه اجتماعی نظام حاکمیتی پرداخت. مشکل دولت آقای پزشکیان این نیست که آب و برق ندارد یا اینکه بنزین را لیتری ۷۰-۸۰ هزار تومان وارد میکند و لیتری سههزار تومان میفروشد. اینها هیچکدام مشکل اصلی آقای پزشکیان نیست. مشکل اصلی او این است که سرمایه اجتماعی خود را مدتهاست از دست دادهاند.
او گفت: نداشتن سرمایه اجتماعی مهمتر از نداشتن آب و برق و مانند آن است؛ چراکه بدون اعتماد عمومی و پشتوانه مردمی، نمیتوان از مردم خواست کمک کنند. متأسفانه تنها درصد اندکی از مردم از مسئولان (خامنه ای) حمایت میکنند و اکثریت چنین حمایتی ندارند. این سرمایه اجتماعی، مقولهای بسیار مهم است که متأسفانه مسئولان نظام کمترین توجهی به آن نمیکنند.
زیباکلام گفت: متأسفانه نظام معمولاً زمانی به فکر مردم میافتد که با مشکل مواجه شود: وقتی اسرائیل حمله میکند، پوستر با عناوینی مثل «همه با هم» چاپ میشود؛ وقتی راهپیمایی ۲۲ بهمن است، مردم را صدا میزند؛ وقتی انتخابات است، به فکر حضور مردم میافتد. اما بعد از حمله اسرائیل، بعد از انتخابات و بعد از ۲۲ بهمن، هیچ توجهی به اعتبار و محبوبیت خود ندارد. به باور من، چه آقای پزشکیان و چه هر رئیسجمهور دیگری، محال است بتواند بدون جلب اعتماد عمومی و برخورداری از پشتوانه مردمی، مشکلات آب، برق و بنزین را حل کند. دستکم بخشی از مردم باید همراهی کنند، اما اکنون این همراهی وجود ندارد و این، به نظر من، مشکل اصلی است.
او گفت: برای حل این مسئله اول از همه باید بپذیرند که اعتماد عمومی را از دست دادهاند؛ اما مشکل اینجاست که کسی حاضر نیست بپذیرد چنین اتفاقی افتاده است. همانطور که پیش از مراجعه به پزشک باید قبول کنید که بیمار هستید، نظام هم باید بپذیرد که این مشکل وجود دارد. (یعنی خامنه ای باید بپذیرد که به جنون غرب ستیزی و جنون یهودستیزی دچار شده است و باید معالجه شود. و از انجا که این بیماری علاج ناپذیر است، پس نتانیاهو باید تکلیف او را یک بار برای همیشه معلوم کند که بزودی با کمک ترامپ این کار را خواهد کرد.)
Sadegh Zibakalam, a university professor and reformist political activist, emphasizes the importance of social capital in the governing system. He argues that the main issue facing Mr. Pezeshkian's government is a lack of public trust, rather than shortages of water, electricity, or fuel prices. Zibakalam asserts that without public support, economic problems cannot be resolved. He notes that officials only consider the people's needs during crises and neglect their credibility afterward. He concludes that no president can solve issues without gaining public trust.