بیانیه تازه پرنس اندرو در مورد کنارهگیری از عناوینش، نقطه اوج مجموعهای طولانی از رسواییها برای خانواده سلطنتی انگلیس است.
اندرو برادر شصت و پنج ساله پادشاه بریتانیا است که طی سالهای اخیر جدیترین رسواییها را برای خاندان سلطنتی این کشور به وجود آورده است. او فرزند سوم ملکه سابق انگلستان و دومین پسر او و نورچشمیاش به حساب میآید. محبوبیت اندرو اما این اواخر غروب کرد. در سال ۲۰۱۹ متهم شد که با واسطهگری جفری اپستین با یک دختر نوجوان ۱۷ ساله ارتباط جنسی داشتهاست. مصاحبه ماه نوامبر اندرو با بیبیسی که قرار بود به بهبود وجهه پسر ملکه کمک کند از سوی رسانهها یک «فاجعه» لقب گرفت. برادر پادشاه به دنبال این مصاحبه مجبور به کنارهگیری از وظایف سلطنتی خود شد.
روزنامه تلگراف در گزارشی به بررسی رسوایی شاهزاده اندرو برای پادشاه بریتانیا پرداخته و نوشته است هرگز چنین سقوطی برای یک دوک بریتانیایی دیده نشده بود. پرنس اندرو، که زمانی قهرمان جنگی و رباینده قلبها بود، تحت فشار فزاینده عمومی و پادشاهی که صبرش لبریز شده بود، از عنوان دوک یورک خود دست کشید. این تصمیم پس از مجموعهای از اتهامات مرتبط با تجاوز جنسی، دوستی با یک قاچاقچی انسان و کودکآزار، و جریان بیوقفه اتهامات جاسوسی برای چین به وجود آمد که برای کاخ و مردم غیرقابلتحمل شده بود.
پرنس اندرو و جفری اپستین
رابطه شاهزاده اندرو با جفری اپستین مخربترین رسوایی برای او بود. اندرو اکنون بهصورت «داوطلبانه» از استفاده از عنوانهای خود دست کشیده است. این اتفاق سالها پس از اینکه در مصاحبهای فاجعهبار با نیوزنایت ادعا کرد «بیش از حد شرافتمند» است، افتاد. آن مصاحبه چنان فاجعهبار بود که اندرو مجبور به کنارهگیری از وظایف سلطنتی شد. اندرو در بیانیه خود گفت: اتهامات مداوم علیه من باعث حواسپرتی پادشاه میشود. من تصمیم گرفتم، همانند همیشه، وظیفهام نسبت به خانواده و کشورم را در اولویت قرار دهم.
اینکه به او اجازه داده شد اینگونه اقداماتش را توضیح دهد، آخرین امتیاز از سوی پادشاه بود که تمایلی نداشت علیه برادر کوچکترش عجولانه عمل کند یا بیرحم به نظر بیاید. با این حال، وضعیت غیرقابلتحمل شده بود. آنچه در ابتدا یک حاشیه دشوار برای سلطنت بود، به بحرانی سمی تبدیل شد که میتوانست سلطنت را تضعیف کند. حضور شاهزاده اندرو در خارج از کلیسای وستمینستر برای مراسم تشییع دوشس کنت، مشکل را برای همه جهان به نمایش گذاشت. پرنس ویلیام ولیعهد بریتانیا در این مراسم عمدا از او دوری کرد.
حفظ ظاهر در مجامع عمومی در خانواده سلطنتی همه چیز نیست. اما بیاهمیت هم نیست. اگر تنها یک رسوایی بود، اندرو از آن جان سالم به در میبرد. در واقع، او برای مدت طولانی بیش از یک رسوایی را تحمل کرد. او حمایت خاموش مادرش را داشت و جدیترین اتهامات علیه او هرگز در دادگاه ثابت نشد. اما با هر تیتر خبری و هر نظرسنجی که او را در پایینترین رتبه محبوبیت قرار میداد، فشار بر پادشاه افزایش یافت.
حالا بالاخره پادشاه تصمیم نهایی را اتخاذ کرده یا به صورت دقیقتر، برادرش را تشویق کرده که از افتخارات خود دست بکشد. این تصمیم بدون شک باعث ناراحتی در میان اعضای خانواده سلطنتی شده است. با اینحال گفته میشود پادشاه از نتیجه راضی است و پرنس ویلیام هم در این مورد مشورت بوده است. برای دوک سابق یورک، این پایان راه در خانواده سلطنتی است. از نظر عملی، این تصمیم پیامدهای بزرگی نخواهد داشت. بدون پیادهروی کریسمس در سندرینگهام، بدون زرقوبرق نشان شوالیه گارتر و حضور کمرنگ در مراسمهای بهاصطلاح خانوادگی، او به زندگی آرام در ویندزور، اسبسواری و گذراندن وقت با همسر سابق، دو دختر و نوههای کوچکش عادت کرده است.
اما این برای برادر پادشاه که از جایگاه و امتیازاتش لذت میبرد و به خدمت به کشورش افتخار میکند، دردناک خواهد بود. ثبت نام او در کتابهای تاریخ، بهعنوان یکی از معدود دوکهایی که عنوانش با ننگ از بین رفت، رخداد خوشایندی نخواهد بود. حتی کنارهگیری ادوارد هشتم، که در زمان خود رسواییاش بر تاریخ بریتانیا اثر گذاشت، با استانداردهای امروزی چندان ناخوشایند محسوب نمیشود.
The recent statement from Prince Andrew regarding the relinquishment of his titles marks a significant low point amid a series of scandals plaguing the British royal family. Andrew, the brother of King Charles, has been associated with numerous controversies, particularly allegations surrounding his ties to Jeffrey Epstein and accusations of sexual misconduct. Following a disastrous BBC interview intended to rehabilitate his image, he stepped back from royal duties.
The Telegraph noted that Andrew's fall from grace, fueled by serious allegations—including sexual assault and connections to human trafficking—had become intolerable for the royal family. His voluntary decision to step down from his titles came after a long-standing pressure on the monarchy to distance itself from his conduct. Public sentiment and media coverage severely impacted Andrew's reputation, culminating in his withdrawal from royal functions.
Despite any potential comforts of a quieter life away from royal duties, losing his titles is a painful blow for someone who once enjoyed privileges and prestige. His legacy will be one of disgrace, marking him as an unfortunate historical figure among the dukes of Britain, overshadowed by the negative connotations of his actions.