تابه‌حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا کشتی‌های تفریحی و قایق‌های تفریحی لوکس تقریباً همیشه سفید رنگ هستند، درحالی‌که کشتی‌های باری بزرگ رنگ‌های مختلفی دارند و رنگ کشتی‌های جنگی نظامی بیشتر خاکستری است؟

رنگ سفید کشتی‌های کروز تا حدی به زیبایی مربوط می‌شود. کشتی کاملا سفید تمیز و شیک به‌نظر می‌رسد و به حس لوکس بودنی که بسیاری از مشتریان به دنبال آن هستند، می‌افزاید.

به گزارش زومیت، علاوه بر زیبایی و تاریخ دریایی، باید تأثیرات نور و گرما را نیز مورد توجه قرار داد. از آنجا که رنگ سفید تمام طول‌موج‌های نور مرئی را منعکس می‌کند، گرمای کمتری جذب می‌کند و خنک‌تر می‌ماند. این موضوع مخصوصاً برای کشتی‌های کروز و قایق‌های لوکسی که اغلب در مناطق گرم حرکت می‌کنند، مهم است، چون باعث می‌شود آن‌ها کمتر به سیستم تهویه مطبوع نیاز داشته باشند. سیستم تهویه مطبوع برای خنک کردن صدها کابین به انرژی و هزینه زیادی نیاز دارد.

دلایل مشابهی وجود دارد که چرا هواپیماهای تجاری معمولاً سفید هستند. با‌این‌حال، هم در مورد کشتی‌ها و هم در مورد هواپیماها، اخیرا بسیاری از شرکت‌ها شروع به شکستن این قواعد کرده‌اند و به امید تمایز پیدا کردن از دیگران به انتخاب رنگ‌های متنوع‌تر روی آورده‌اند‌.

اگر بخشی از کشتی رنگی داشته باشد، معمولاً قسمت زیرین بدنه آن است و این قسمت معمولاً به رنگ‌های سرمه‌ای یا قرمز رنگ می‌شود. این امر هم احتمالاً به سنت‌ها و زیبایی‌شناسی دریایی مرتبط است، اما همچنین به خوبی قادر است زنگ‌زدگی و تغییر رنگ را پنهان کند.

ایده دیگر آن است که رنگ سفید به کشتی کروز کمک می‌کند در مقابل پس‌زمینه آبی دریا و آسمان بیشتر به چشم بیاید و موجب جلب توجه کسانی شود که از بیرون آن را تماشا می‌کنند و مشتریان بیشتری پیدا کند.

دلیل این که کشتی‌های جنگی نیروی دریایی معمولاً به رنگ خاکستری یا آبی رنگ می‌شوند، دقیقاً برعکس کشتی‌های کروز است. این رنگ‌ها باعث می‌شوند کشتی با دریا ترکیب شده و دشمن نتواند به راحتی آن را ببیند.

در دوران جنگ جهانی اول، کشتی‌های نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا و نیروی دریایی ایالات متحده از مفهومی به نام «استتار دازل» استفاده کردند. کشتی‌ها با خطوط سیاه و سفید و اشکال زاویه‌دار رنگ می‌شدند تا شکل کشتی را به گونه‌ای تغییر دهند که دشمن نتواند به راحتی موقعیت و مسیر آن را محاسبه کند.

به جای تلاش برای نامرئی کردن کشتی، استتار دازل طوری طراحی شده بود که اپراتور پریسکوپ زیردریایی را با تحریف نشانه‌های بصری مهم (مانند سرعت و فاصله کشتی) گیج کند. این کار باعث می‌شد هدف‌گیری دقیق‌ برای مهاجم سخت‌تر شود.

درحال‌حاضر چند طراحی استتار دریایی هنوز از ایده‌ی استتار دازل الهام می‌گیرند، اما بیشتر کشتی‌ها دوباره به رنگ‌های ساده خاکی یا آبی کمرنگ برگشته‌اند. این نوع رنگ‌ها سنتی است که قدمت آن به هزاران سال پیش برمی‌گردد.

گفته می‌شود کشتی‌های پیشاهنگ ژولیوس سزار در جنگ‌های گل‌ها به رنگ آبی خاصی رنگ شده بودند که با رنگ آب دریا همخوانی داشت، چون این رنگ به پنهان‌کاری کمک می‌کرد. به جرات می‌توان گفت او در زمینه فتوحات نظامی دانش زیادی داشته است.