در گزارشی که روز چهارشنبه ۲۸ اوت از سوی کمیسیون محیط زیست سازمان ملل منتشر شده کیفیت آب شیرین، به عنوان یک منبع «ضروری» و «به طور فزاینده کمیاب» در کل جهان رو به وخامت است اما به دلیل کمبود اطلاعات لازم از کشورهای مختلف تخمین میزان آن دشوار است.

این گزارش که براساس ۲۵۰ هزار مورد اندازه‌گیری در سراسر جهان و همچنین بررسی کیفیت آب در ۴ هزار و ۵۰۰ دریاچه به دست آمده، نشان می‌دهد که «نیمی از فقیرترین کشورهای جهان کمتر از ۳ درصد از داده‌های جهانی کیفیت آب» را دارا هستند.

به گزارش رادیو فرانسه، سازمان ملل با اشاره به پیامدهای این کمبود داده‌ها و همچنین «سطوح پایین نظارت» بر این وضعیت پیش‌بینی کرده که «تا سال ۲۰۳۰ بیش از نیمی از بشریت در کشورهایی زندگی خواهند کرد که اطلاعات کافی برای اطلاع‌رسانی در زمینه تصمیم‌های مدیریتی مربوط به مبارزه با خشکسالی، سیل، اثرات فاضلاب، پساب‌ها و آب‌های کشاورزی ندارند.»

در این گزارش همچنین با اشاره به تخریب اکوسیستم‌های آب شیرین آمده که تجزیه و تحلیل تکامل اکوسیستم‌های آب شیرین نشاندهنده نیاز به دسترسی به این داده‌هاست. همچنان که اطلاعات به دست آمده نشان می‌دهد در بازه زمانی ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ در ۶۱ درصد از کشورها حداقل یک نوع اکوسیستم آب شیرینی از جمله در رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و سفره‌های زیرزمینی در حال تخریب بوده است.

این گزارش همچنین می‌گوید که در فاصله سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ این روند تخریب به ۳۱ درصد کاهش یافته که سازمان ملل از آن به عنوان یک «روند مثبت» یاد کرده و بر اهمیت اهداف توسعه پایدار این سازمان تاکید می‌کند که در سال ۲۰۱۵ در نظر گرفته شده بود.

گزارش این سازمان در عین حال یادآوری می‌کند که براساس داده‌های جدید در دسترس در مورد کیفیت آب، این میزان در کشورهای دارای اکوسیستم در حال تخریب به ۵۰ درصد رسیده و روند افزایشی داشته است.

نویسندگان این گزارش همچنین از کاهش جریان رودخانه‌ها و کاهش آب‌های سطحی، افزایش آلودگی و کیفیت ضعیف مدیریت آب ابراز تاسف کرده‌اند که به گفته آنها عمدتا در کشورهای آفریقایی، آسیای مرکزی و آسیای جنوب شرقی در حال وقوع است.