این اسلا‌م‌پژوه که به دلیل مخالفت با حجاب اجباری زندانی بود و ۱۰ اردیبهشت آزاد شد، در این یادداشت که روز شنبه ۱۹ خردادماه در اینستاگرام او منتشر شد، با بیان روایتی از زمان حضور خود در زندان اوین نوشت: «هنگامی که دینا قالیباف را به بند زنان زندان اوین آوردند من آنجا بودم و اظهارات او را در جمع زندانیان شنیدم. او درباره رفتارهای ماموری که بازداشتش کرده بود، سخن گفت. من جداگانه نیز با او حرف زدم و از چند و چون ماجرا را پرسیدم.»

قالیباف، روزنامه‌نگار و دانشجوی دانشگاه بهشتی، روز ۲۸ فروردین در تهران بازداشت و پس از آن روایت خود از بازداشتش به دست گشت ارشاد را منتشر و از خشونت ماموران و «ضرب و جرح و آزار جنسی» آن‌ها به خودش خبر داد.

به گزارش ایران اینترنشنال، نرگس محمدی تاکنون سه بار تنها برای روایتگری آزار و تعرض جنسی به زنان در دادگاه محکوم شده و روز ۱۹ خرداد برای چهارمین بار قرار است با اتهام «تبلیغ علیه نظام» و به دلیل اعتراض و روایت‌گری از تعرض جنسی به زنان زندانی و بازداشت‌شده از جمله قالیباف محاکمه شود.

وسمقی که خود قرار است به دلیل سرپیچی از حجاب اجباری در دادگاه محاکمه شود، خطاب به قوه قضاییه نوشته با جدیت به دستگاه قضایی توصیه می‌کند به جای محمدی که با شهامت صدای اعتراض خود را نسبت به حرمت‌شکنی‌های یک مامور حکومتی بلند کرده، آن مامور و ماموران مانند او را محاکمه کند.

او اضافه کرده که در غیر این صورت محاکمه محمدی در این رابطه بدان معنا خواهد بود که حاکمیت تعرض به حیثیت، حرمت و امنیت زنان و رفتارهای برخی ماموران خود، مانند دست‌بند زدن به زنان و در آن وضعیت استفاده از شوکر و لمس کردن سر و صورت و یا بدن آنان را به دلیل نداشتن روسری رسما مجاز می‌داند و از آن حمایت می‌کند.

وسمقی در پایان این یادداشت تاکید کرده که حکومت نمی‌تواند انتظار داشته باشد که همه در برابر چنین فجایعی سکوت کنند.

این پاسدار متجاوز با سوره صیغه به زنان تجاوز می‌کرد

روایت‌هایی از سوء استفاده از «موقعیت شغلی»، «تعرض» و «تجاوز جنسی» توسط گیل‌آبادی از مدیران ارشد صداوسیمای جمهوری اسلامی، در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.

بانويی نوشته که گیل‌آبادی به او در پروژه «شبگردی»، «تجاوز» کرده و پروسه جلب اعتماد وی نیز با سوء استفاده از موقعیت شغلی‌اش صورت گرفته، علاوه بر این که گیل‌آبادی ظاهری «موجه و نمازخوان» داشت که «همه دفترش پر بود از اِلِمان‌های مذهبی.»

این قربانی آزار با تلفن و اصرار گیل‌آبادی به دفتر وی که «بخشی از یک ساختمان بزرگ و دولتی» بود و «همیشه نگهبان داشت و همیشه هم چندین نفر اونجا بودند»، می‌رود و در اتاقی که تخت این مدیر جمهوری اسلامی قرار داشت و «سجاده در آنجا پهن» بود، مورد تعرض قرار می‌گیرد.

وی به این زن که دچار وحشت شده بود و به وی التماس می‌کرد که بگذارد برود گفته است: «ببین سجاده اونجا پهنه، من کار غیر شرعی نمی‌کنم، حلال و حروم حالیم می‌شه، الان هم صیغه می‌خونیم بعدش هم میری و شروع کرد خوندن یه چیز عربی و هی می‌گفت قَبِلتو؟ قبلتو؟»

وقتی که زن در پاسخ به می‌خواهی بروی، می‌گوید «آره»، گیل‌آبادی این پاسخ را به عنوان رضایت زن مقابل پرسش «قبلتو» فرض کرده و به وی تجاوز می‌کند.