در آستانه آغاز حملات، برخی مقامات آمریکایی پیش بینی می‌کردند کی یف ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از شروع تهاجم سقوط خواهد کرد. اما پرچم‌های آبی و زرد اوکراین همچنان برفراز ساختمان‌های این شهر در اهتزاز هستند. همه جا خوش خیالانه صحبت از "جدایی" بخش‌های مختلف اوکراین بود؛ اما ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین همچنان بی اعتنا به این دیدگاه‌ها است.

اگر آن گونه که پوتین گفته، اوکراین یک کشور واقعی نبود، تاکنون قطعا سقوط می‌کرد. اما حتی با وجود ۱۵۰ هزار سرباز روسی داخل مرز‌های این کشور – آن طور که آمریکا برآورد کرده است- نیرو‌های روسی حداکثر کنترل ۱۰ درصد از خاک اوکراین را در اختیار دارند.

در معدود مناطق تحت اشغال نیرو‌های روسی، حتی در بخش‌هایی که عمدتا روس زبان هستند، جمعیت صد‌ها نفره از اوکراینی ها، با خشم به نیرو‌های روسی ناسزا می‌گویند. اوکراینی‌ها کوهی از لاستیک‌های خودرو را جمع آوری کرده اند تا از شهرهایشان دفاع کنند و تابلو‌های خیابان‌ها را نیز پوشانده اند. این گونه نیست که اوکراینی‌ها دست بالا را داشته باشند. آن‌ها نمی‌توانند نیرو‌های بسیار قوی روسی را شکست دهند، اما شواهد تاکنون نشان داده است که اوکراینی‌ها با سیل سلاح و کمک‌های دریافت شده از مناطق مرزی لهستان، شاید مقابل پیروزی پوتین بایستند.

حتی در جنوب کشور که یگان‌های روسی با مقاومت کمتری مواجه شده اند نیز هنوز بندر ماریوپول تصرف نشده است، منطقه‌ای که تا مرز فقط نیم ساعت فاصله دارد.

پوتین در توجیه این تهاجم گفته است اوکراین اگر به تصرف نیرو‌های روسی درنیاید، به پایگاه غرب برای حمله به روسیه و نابودی آن تبدیل خواهد شد. پوتین شاید در خصوص واکنش‌های احتمالی به تلاش مسکو در بلعیدن اوکراین - که به تعبیر تاریک او از تاریخ "حق حیات ندارد" - دچار اشتباه محاسباتی شده باشد.

لیانا فیکس و مایکل کیمیج در مقاله‌ای در نشریه فارین افرز می‌نویسند، "به نظر می‌رسد وی (پوتین) در قمار عجیب خود، حوادثی را که زمینه ساز فروپاشی امپراتوری روسیه شد، از یاد برده است. "

"آخرین امپراتور سزار روسیه – نیکولای دوم- در جنگ با ژاپن در سال ۱۹۰۵ شکست خورد. وی پس از آن قربانی انقلاب بولشویک شد، که در آن نه تنها تخت و تاج، که جان خود را نیز از دست داد. درسی که می‌آموزیم این است: نمی‌شود حکام خودکامه، در جنگ شکست بخورند و همچنان خودکامه باقی بمانند. "