رسانه های همگانی در آلمان در ارتباط با آتش‌سوزی در اردوگاه پناهجویان در مُوریا، واقع در جزیره لسبوس در یونان واکنش گسترده‌ای نشان داده‌اند. تفسیر زیر که در وبسایت اینترنتی تلویزیون کانال یک آلمان منتشر شده است، وجدانِ انسانی و زنده بخشی از جامعه آلمان را منعکس کرده و در ضمن نشان می‌دهد روزنامه‌نگاران در آلمان در بیان نظرات خود تا کجا آزاد بوده و دست باز دارند.

*****

مُوریا ماه‌هاست که می‌سوزد. اینبار اما، به معنی دقیق کلمه. شرم اتحادیه اروپا در شعله‌های آن زبانه می‌کشد. روشنایی زبانه‌های آتشِ موریا موجب شد تا رقت‌انگیزی اتحادیه اروپا که برنده جایزه صلح نوبل است، زننده‌تر به چشم بیاید.

موریا جهنم ساخت بروکسل است. اگر کسی می‌خواهد ادعای با پرنسیب بودن را بفهمد، باید این اردوگاه سوخته را که بوی زننده‌اش همه جا را فرا گرفته ببیند. آنجا برای ۲۸۰۰ نفر ساخته شده بود، ولی ۱۳۰۰۰ انسان را در آن اسکان داده بودند. آن ایده‌آلیست‌های اروپایی که به خاطر هر بدبختی در این دنیا عصبانی شده و صدایشان بلند می‌شود و با صدور بیانیه، وزرای خارجه اتحادیه اروپا را مخاطب قرار می‌دهند، به عنوان تماشاگران وضعیت موریا، ریاکارانی بیش نیستند.

موریا همیشه در وضعیت قرنطینه بود

آدم‌هایی که در آنجا ساکن هستند رابطه‌شان با دنیا قطع شده و جایی در جزیره لسبوس به فراموشی سپرده شده‌اند. در ساحل این جزیره، توریست‌ها احتمالا بیشتر درگیر کُرونا هستند و اینکه چطور بعد از تعطیلات در این جزیره وقتی به کشورشان برمی‌گردند، می‌بایست احتمالا برای مدتی به قرنطینه بروند. موریا اما، همیشه یک قرنطینه بوده. یک قرنطینه‌ی گروهی!

اعلامیه حقوق بشر اروپایی برای مرزهای خارج از اروپا و برای آنسوی آسمان‌ها نوشته نشده است. این اعلامیه برای اردوگاهی نیز اعتبار دارد که در آن نوجوانان از فرط استیصال تلاش کرده‌اند تا از طریق قرص یا از طریق چاقو، جان خود را بگیرند. این اعلامیه برای اردوگاهی با ۱۳۰۰۰ ساکن، با فقط یک سوپرمارکت نیز اعتبار دارد. برای آنجایی اعتبار دارد که صابونی در آن یافت نمی‌شود و آب دوش برای حمام فقط دو ساعت و نیم در شبانه‌روز در آنجا باز است. برای آنجایی نیز اعتبار دارد که دامنه‌ی چشم‌انداز آدم‌ها برای یک زندگی بهتر برای آینده، به اندازه کیسه پلاستیک آبی رنگیست که بر سر خود می‌کِشند. جایی که زندگی در آنجا به راز بقا و هنرِ زنده ماندن تبدیل شده است.

توجه آلمان به سهمیه پناهجویان است

اروپای برنده جایزه صلح نوبل بهتر است که به موضوع کرامت انسانی دقیق‌تر نگاه کند. کرامت انسانی خدشه‌ناپذیر است! واقعا؟! توجه به آن و حفاظت از آن وظیفه‌ی نهادهای گرداننده‌ی حکومت است. اما در چنین وضعیتی، توجه آلمان نه به کرامت انسانی بلکه به سهمیه‌ی پناهجویان است و اینکه چگونه از مرزهای خارجی اروپا در برابر پناهجویان حفاظت کند. همه اینها از ترس این است که نکند کار به آنجا بکشد که آلمان ناچار شود، مثل سال ۲۰۱۵ بگوید: ما می‌توانیم! [جمله آنگلا مرکل در زمان باز کردن مرزهای این کشور به روی پناهجویان] و در‌های کشور را به روی پناهجویان باز کند.

۱۳۰۰۰ انسان! همین چند روز پیش بود که در مقابل ساختمان پارلمان در برلین ۱۳۰۰۰ صندلی خالی به یاد ۱۳۰۰۰ ساکن موریا چیده شد. ۱۷۰ شهرداری و بخشداری در آلمان مدت‌هاست برای پذیرش پناهجویان اعلام آمادگی کرده و می‌گویند: ما می‌توانیم! انسان‌ها را از این جهنم بیرون کشیده و پیش ما بیاورید! ما می‌خواهیم اینطور به کرامت انسانی احترام بگذاریم و با این کار در کنارش، کرامت اروپا را نیز نجات دهیم.

اتحادیه اروپا فقط موریا را تحمل می‌کرد و می‌خواست که اینطور شود!

راستی در چنین شرایطی، اتحاد احزاب دمکرات مسیحی و سوسیال مسیحی در دولت ائتلافی [آلمان] چه می‌گویند؟ «تکروی آلمان در پذیرش پناهجویان کمکی نخواهد کرد چرا که این احساس را زنده می‌کند که گویی قرار است آلمان به تنهایی همه پناهجویان را بپذیرد»؟! اگر کار به آنجا کشیده که اینکه دیگران چه می‌گویند مهم‌تر از کمک در شرایط اضطراریست، این خود یک احساس دیگر را هم زنده می‌کند، اینکه: اتحادیه اروپا نه تنها اردوگاه موریا را فقط تحمل می‌کرد و بر وضعیت آن چشم پوشیده بود بلکه از قرار معلوم اصلا خواستِ اتحادیه اروپا همین بود که چنین وضعیتی بر این اردوگاه حاکم شده و کار را به اینجا بکشاند. وضعیت موریا می‌بایست هشداری باشد برای همه آنهایی که خیال آمدن به اروپا را در ذهن می‌پرورانند و به پناهجویانی که قصد آمدن به اروپا را دارند بگوید: هی، وضعیت موریا را ببنید! اگر می‌خواهید راهی اروپا شوید، چنین وضعیتی در انتظارتان خواهد بود!

آنگلا مرکل رئیس دوره ای شورای اتحادیه اروپاست. اگر او نمی‌خواهد به عنوان مسئول افول اتحادیه‌ای که قرار بود بر ارزش‌ها استوار باشد شناخته شود، باید به همراه وزیر کشورش همین حالا نشان دهد که: بر سرِ کرامت انسانی، و نه برداشت دیگران، معامله نمی‌کند بلکه این ارزش‌های اتحادیه اروپا و پایبندی به آنهاست که مهم است.